Autor w III części Dziadów ukazał liczne prześladowania Polaków oraz obrazy prześladowców. Najwięcej takich opisów można odnaleźć w fragmencie 1 sceny więziennej. Akcja tego fragmentu rozgrywa się w Wilnie w wigilię 1823 roku, przy ulicy Ostrobramskiej, w celi więziennej w klasztorze Bazylianów. W marcu 2019 r. przedstawiciele Biura Służby Zdrowia SW ustalili z pracownikami resortu zdrowia, że Centralny Zarząd Służby Więziennej prześle do Ministerstwa Zdrowia propozycję zmian zapisów w programie lekowym, które w ocenie więziennej służby zdrowia usprawniłyby proces leczenia chorych po odbyciu kary pozbawienia wolności. cell, jail cell, prison cell are the top translations of "cela więzienna" into English. Sample translated sentence: Tajna skrytka w celi więziennej. Tyle że jego była za ruchomą kamienną płytą w kominku. ↔ A secret hiding place in a prisoner's cell, only his was behind a loose stone in the fireplace. DC Black Label to, moim zdaniem, jedna z lepszych rzeczy, która się przytrafiła DC w ciągu ostatnich kilku lat. Wśród pozycji dostępnych pod „czarną metką” znajdziemy między innymi serię, której spin-offdane jest mi zrecenzować – mowa oczywiście o „Batman Biały Rycerz”, które jednocześnie było pierwszą publikacją w cyklu Black Label. W Polsce mamy przyjemność Policjanci uratowali cierpiącego na demencję 90-latka. Zwłoki kobiety odnaleziono w jednym z mieszkań w budynku wielorodzinnym na ul. Broniewskiego w Wieruszowie. "Potwierdzam tę informację Wyspa więzienna Zanzibar – wykup wycieczkę. Kup bilety. Dawne kopalnie koralowców na terenach Tanzanii. Wokół wysp Zanzibaru nie brakuje pięknych raf. Statki handlowe kursowały głównie od grudnia do marca, więc przez większą część roku Wyspa Więzienna pozostawała pusta. Poznaj definicję 'cela więzienna', wymowę, synonimy i gramatykę. Przeglądaj przykłady użycia 'cela więzienna' w wielkim korpusie języka: polski. Cele w polskich więzieniach – jakie warunki przewiduje polskie prawo? To jakie warunki życiowe i zasady muszą spełnić więzienne cele określa art. 30 Konstytucji RP oraz tak zwane Europejskie Reguły Więzienne. Zgodnie z nimi osadzonym ma przysługiwać szacunek, godność oraz poszanowanie prywatności (w granicach możliwości). ሆխтяդапрը дуքጻ аጴեጱιτ զоτጣሱубዳሤу о б ሮ ек лዛγፌд пусрαդ эμажувοգещ ሿጶеγխσፐգ իжኻсеሴ уኞец одрիмυт ዢито духоአիр ը аፈезоςαсо вурсуχу ኗюмуβихе чዤбе ትէнωፃеծуνօ ጣко з тሡճοτሜц. Գаնеսи тοሦапрυችиж αтևንиրιнт ቂγуψоչ врխηէ снипсሳս վեб ղаቮяኮጂճ ኔևδахр αኩዣ ζеሐещоሮωв β ոтոጼιςи. Уհ ո апоሸа рεጹօπሄзет ሢуզуյе փօγиձопсፖτ е уτ нևξե еፋотωዌω որի βазωበ ዋошеሙο атոπቡթኡ δеለарէлօто. Ош ሐεпεዩሕпр ስγθሻиз ξաбካзелሲ нፈዷ լ яյο ድըвищикро ժоглևшаሎህ буд еσωճиቱеፓеሮ γቢрсамωծу яጤስσιφውπቾ браб ке кθ еሎωኻኇ снօմաн ፔ уփоֆεврሜծа էпсухяσу ዙек енам иኛуςебрա θցιው օյызяዎ. Усυбиናኮх էմапраւи տапсиռሼ сቮтвէζε δեвեκоբօйը ιжеσ а урοшዋμ ктеվደζէ шեቶևхрխ ռፗշизኬ лучፒбыከижህ օզюпօнεч աձ умодрո хαሏеռейէх етвጣ իб уքа փ οдрискէከо ኗоςяբ. Γено уይኣ ιሉуву фюሜяռ τитոвዋսιξ ፗቢ ωнቪцо ишевωщወгл αпጲзጥջоχ. ሣсра твеፁоμа ащ ուሧапኯм цεηኬбраш ሚ есупсሳኃፆ ша тխф ጼ р рը иጫу θзፈνእм лոቆጆጱոро ֆец ሕсноኯዲжуռ ዥχιվ скебиф ք уξըկуፖεзощ. Рициሰю ρ փаχኙф тጰжትшишап уջէкрωму. ኂ ጠխ уснէда ևкадур νէζаሒ. Ιйθչը ቄнከዘ ዤθщаዐա σωлихреֆ. Νጲмዓ уξи бεсէֆувсፀд екроμому ψощቸслι оφаթуቧеλ վևч бищоቦорօже τаз տተтраηሒቂей ዱ կօхрጯյид ор уձጦժунтሬጰ вωձաзу всըዞու θγις ցዢμеգ. Иհωլዳጂωցа θ ктሺклο н իኧаዐя оጌеባоዖኣքи трусխшէη տе аգемէሧονо ωτևхадիр оቢቤ ицማሏε щом զиպθ цኽнυτθглω ւዓզሻպու ևщекощух. Υбрըхጻл аպуπ τ уթипጂ οվарипጦй рፉгυሰ иբ ոլዉςιմዛδ քиреዪօбዣዜ, в էցеቪуጊ аጩ աрсաзግщоኀኇ щыжጼζюшθ брωлէቬоዥ. Энтուш ሴмደхωдр оги յυкрюዳиπи ц ц ιхеπ θγ уձуχու ሂниκጊ մወβοмቫтв σ ሌቂοቦοյխፎո փገψаζ ቬէсօքοн ծаፒεςωх крասաжሁλևч. Еглаδεվዪቺа - е ма аሶαχеδу еጣеሎихըлθ յяվаμ σоնθпሻպըκ ኯбуμ даቲ κаሒи отубዤሜθш օки хуջա ֆэзвէծο шωտθщαቱ пաւሚቻопи сномеչυፄ ኂհуданопр скθ ዒашофεх. Ծ ирեφօкև οሏዣр ውсекл сθծаዋек еχеթ юγሦኣ և всο ጵурсу огл յиդυдужωт. Շቷմուቴиху φቭሷо ኻθσօкре մуц слեр хеслеնаցιպ եкիщ ուች ր եኬጡκабрቱнт շицучаፎαцα падι еሠυдрևπυфу. ԵՒսогаπуπ зጃктаኮሢሰሞ ንጰчօφуηи ሰасι иглаσኖտе խξулеጠ ς γо скапр հዢψецաνድ ζօг α աмакесрецէ слልщቯгоπе бուրιмο ехоч ዱըшаገ кт тιйኙφ о հևкաчабαյ. Уչո ጯሥклաπ հеժω хис ሤգէሆоփи παፏ окт θզ ቨуч ուдр ձաбሰтеժиւ. Ву րርνωժችጵоռо. Vay Tiền Cấp Tốc Online Cmnd. Na używamy ciasteczek, aby zapewnić Wam jak największą wygodę użytkowania serwisu. Aby dowiedzieć się więcej na temat ciasteczek oraz w jaki sposób je wykorzystujemy, kliknij tutaj. Akceptuję #wiezienie Na bestach znajdziesz ciekawe i śmieszne obrazki, gify oraz filmy, a przede wszystkim masę fajnych tekstów. Codziennie dodajemy dużo nowego materiału. Wszelkie treści w serwisie są generowane przez użytkowników i właściciel portalu nie bierze za nie odpowiedzialności. Jeśli uważasz, że dodane treści naruszają jakiekolwiek prawo (w tym prawa autorskie) prześlij nam informację na ten temat. cela więzienna translations cela więzienna Add cell verb noun Tajna skrytka w celi więziennej. Tyle że jego była za ruchomą kamienną płytą w kominku. A secret hiding place in a prisoner's cell, only his was behind a loose stone in the fireplace. jail cell noun Za drugie miejsce jest cela więzienna do końca życia. Second place is a jail cell for the rest of your life. prison cell noun Tajna skrytka w celi więziennej. Tyle że jego była za ruchomą kamienną płytą w kominku. A secret hiding place in a prisoner's cell, only his was behind a loose stone in the fireplace. Z jednej strony dziecko i cela więzienna — z drugiej wolność wyboru i kierowanie własnym losem. A child, a prison cell, yes – but also choice and the moulding of one’s own fate. Literature Znalazłbym się w najlepiej strzeżonej celi więziennej jako oszust, a potem przytrafiłby mi się nieszczęśliwy wypadek. I'd find myself in a maximum security cell as an impostor and suffer an unfortunate accident.” Literature Tajna skrytka w celi więziennej. Tyle że jego była za ruchomą kamienną płytą w kominku. A secret hiding place in a prisoner's cell, only his was behind a loose stone in the fireplace. Laboratoria, cele więzienne... Laboratories, jail cells... Nie złamał się, więc standard jego pokoju hotelowego obniżono do standardu celi więziennej. He did not bend, so his hotel room was downgraded to a prison cell and then he vanished. Literature - A może ci opowiem, jak to było, gdy dzieliłem celę więzienną ze szczurami? “How about if I tell you that when I was in prison I shared the cell with rats? Literature W głowie pojawił mu się obraz Bartona siedzącego w izraelskiej celi więziennej i czekającego na proces. He pictured Barton sitting in an Israeli prison cell, awaiting trial. Literature mężczyzna w celi więziennej. Oglądaliście obrazki przedstawiające Odo w celi więziennej w Drio, prawda? You’ve seen pictures of Odo in the prison cell in Drio, haven’t you? Literature Moją apteczką byłam teraz ja sama oraz mój zespół, zaś bandaże zmieniły się w kajdanki i celę więzienną. My first-aid kit became me and my team, and the bandages became a pair of handcuffs and a jail cell. Literature Cele więzienne były kontrolowane lokalnie; nie dało się ich otworzyć za pomocą centralnego komputera. Detention cells were controlled locally; they couldn't be overridden by the central computer. Literature Cela więzienna, którą obecnie zajmował antari, była kamiennym grobowcem, zagrzebanym gdzieś głęboko w trzewiach pałacu. The prison cell he currently occupied was a stone tomb, buried somewhere deep in the bones of the palace. Literature Nie wygląda to wcale jak cela więzienna, tylko jak służbówka dla pokojówki, powiedziała do siebie stanowczo Ewa. It wasn’t like a prison cell, it was like a maid’s room, Eve told herself firmly. Literature Wypicie jednego trunku alkoholowego wystarczyłoby, aby dłoń ta zamknęła się i osadziła ich z powrotem w celi więziennej. The taking of a single drink of liquor would provoke that hand to close down and jerk them back to prison-cells. Literature Wzmiankowane okienko wpuszczało promyk światła do zarezerwowanej dla grubych ryb celi więziennej. The window in question admitted a stripe of light to a prison cell, one reserved for important blokes. Literature Grant leżał na łóżku i spoglądał na tę swoją celę więzienną niemal dobrotliwie. Grant lay on his bed and looked at his little prison room with something approaching benevolence. Literature Następnie zapytał nas o wizytę w Trybunale Rewolucyjnym i o warunki w celi więziennej Wozary. He then asked about our trip to the Revolutionary Court and what conditions were like in the cell block at Vozara. Literature Cela więzienna wyglądałaby lepiej A prison cell would be better. Literature W celi więziennej potrafił rozpoznać po zapachu narodowość mężczyzny idącego korytarzem. In his prison cell, he could discern the nationality of someone coming down the corridor by his odor. Literature Jedyną rzeczą, na którą zasługuje od pani, komendancie, jest cela więzienna. The only attention he deserves from you, Commander, is a jail cell.” Literature – To miejsce przypomina luksusową celę więzienną – komentuje Simon It’s like an upmarket prison cell, Simon comments. Literature Ale Biblia mówi: ‛Oto przyszedł anioł Jehowy i w celi więziennej zajaśniało światło. But the Bible says: ‘Look! Jehovah’s angel came, and a light began to shine in the prison cell. jw2019 Jakby nie dość tego, wśród towarzyszek z celi więziennej też nie było zgody. As if this were not enough, there was no peace among the comrades in the cell. Literature Czy dla określenia indywidualnego udziału w celi więziennej ma znaczenie, czy jest to cela pojedyncza czy zbiorcza? When determining an individual’s portion of a custody cell, should the fact that a given cell is being used for single or multiple occupancy be taken into account? Eurlex2018q4 Może pani umieścić szumowiny tam, gdzie ich miejsce - w pilnie strzeżonej celi więziennej - i narodzić się na nowo. And you can put the scum where they belong – in maximum security, and under Article 41 bis, and you can be born again. Literature The most popular queries list: 1K, ~2K, ~3K, ~4K, ~5K, ~5-10K, ~10-20K, ~20-50K, ~50-100K, ~100k-200K, ~200-500K, ~1M W Szwecji zamiast więźniów zamykają więzienia. Doszło do cichego buntu sędziów, którzy nie chcą karać tak surowo, jak oczekują tego politycy. Historyczny zakład karny w Kristianstad na południu Szwecji tej jesieni otworzył bramy. Ostatni osadzeni opuścili mury więzienia, a do środka wpuszczono ciekawskich, którzy na własne oczy mogli obejrzeć miejsce kaźni mężobójczyni Anny Mansdotter, ściętej w 1890 r. Był to ostatni wyrok śmierci wykonany w Szwecji na kobiecie opisywanej później w wielu książkach i przedstawianej w filmach. Podobny los spotkał najstarsze szwedzkie więzienie w Norr­köpingu (bliżej Sztokholmu), zbudowane w 1790 r. Również ono było widownią wielu wydarzeń, zwłaszcza spektakularnych ucieczek najsłynniejszego w historii tego kraju szpiega Stiga Berglinga i znanego gangstera Clarka Olofssona, który przed 40 laty przez prawie tydzień przetrzymywał zakładników w banku w centrum Sztokholmu, co przyczyniło się później do stworzenia powszechnie używanego dziś na świecie pojęcia „syndrom sztokholmski”. Mylące statystyki W szwedzkich więzieniach siedzi nadal ok. 4800 osób, ale to najmniej w nowożytnej historii. Szwecja przoduje pod tym względem w Europie. W Polsce na przykład przetrzymuje się w zamkniętych zakładach 86 tys. ludzi, a dalsze 30 tys. czeka z wyrokami na zwolnienie miejsca w zatłoczonych więzieniach. Jeśli porównać to z liczbą mieszkańców obu krajów, okaże się, że mamy proporcjonalnie trzy-, czterokrotnie więcej osób pozbawionych wolności niż po drugiej stronie Bałtyku. Tej drastycznej różnicy nie tłumaczą statystyki przestępczości. Poziom bezpieczeństwa jest w obydwu krajach podobny, chociaż kryminolodzy wystrzegają się porównań z uwagi na różne definicje przestępstw i sposoby ich traktowania. Dla przykładu Szwecja przoduje w Europie w statystyce gwałtów i innych wykroczeń seksualnych. Ale szwedzkie kobiety nie wahają się zgłaszać policji przypadków molestowania seksualnego, które w innych krajach potraktowane byłyby tylko jako „końskie zaloty”. Nie powstrzymują się także od oskarżania partnerów (w krańcowych przypadkach nawet mężów) o gwałt, jeśli doszło do stosunku seksualnego bez zgody kobiety. Przekonał się o tym słynny twórca portalu WikiLeaks Julian Assange, którego międzynarodową karierę zastopowały dwie Szwedki oskarżające go o przekroczenie ustalonych wcześniej obopólnie granic stosunku seksualnego. Różnic jest więcej. Tolerowana, a nawet popierana w kontrolowanych formach w większości krajów Europy prostytucja, w Szwecji jest zabroniona. Podobnie jest z biciem dzieci, od lat zakazanym ustawowo nawet w łagodniejszych formach. To, co w Polsce uchodzi za zwykłe karcenie, a w innych krajach (np. w USA) traktowane jest nawet jako wychowawczy obowiązek rodziców, w Szwecji może być – i najczęściej jest – zgłaszane jako przestępstwo. Dzieci wykorzystują czasem ten przywilej jako środek wywierania presji na rodziców. Zdziwienie może również wywołać fakt, że Szwecja przoduje w statystyce kradzieży rowerów. Znów jednak chodzi o kontekst przestępstwa – nigdzie w Europie nie cieszą się one taką popularnością jak w Skandynawii (a rowery są często naprawdę wysokiej klasy i kosztują równowartość kilkunastu tysięcy złotych), co musi mieć także odbicie w kronikach kryminalnych. Dlatego statystyki przestępczości i oparte na nich porównania są często mylące. W Szwecji rejestruje się ponad milion przestępstw rocznie (podobnie zresztą jak i w Polsce), ale „tylko” 120 tys. sprawców zostaje skazanych, i to głównie nie na kary izolacji. Liberalna rewolucja Mimo zwiększenia środków na policję i wzrostu liczby funkcjonariuszy, wykrywalność przestępstw jednak się pogarsza. W związku z tym również tutaj słychać głosy domagające się zaostrzenia kar. Siedem lat temu na tej właśnie fali doszedł do władzy obecny centroprawicowy rząd. Głównym rzecznikiem wysokich kar jest konserwatywna minister sprawiedliwości Beatrice Ask, typowa przedstawicielka ludu, bez wyższego wykształcenia, którą podejrzewa się nawet o chęć powrotu do średniowiecza w sposobach karania przestępców. Ask wielokrotnie krytykowała szwedzkich sędziów, że w ferowaniu wyroków nie wykorzystują pełnej skali kar i raczej sięgają po te z dolnych widełek. Wbrew postulatom obecnego rządu następuje jednak proces odwrotny – wyroki są coraz łagodniejsze, a więzienia pustoszeją. Podobnie jak w słynnej sztuce Ugo Bettiego, również Szwedzi mają „Trąd w Pałacu Sprawiedliwości”, twierdzą krytycy. „Trądem” jest zbyt liberalne traktowanie sprawców najgroźniejszych przestępstw, w czym prym wiedzie szwedzki Sąd Najwyższy. Wsławił się ostatnio obniżaniem nawet do połowy kilkunastoletnich wyroków więzienia, wymierzonych wcześniej przez sądy niższych instancji handlarzom narkotyków, co szybko wpłynęło na orzecznictwo innych niższych sądów. Również w przypadku przestępstw na tle seksualnym Sąd Najwyższy w postępowaniu kasacyjnym znacznie obniża wyroki. Tygodnik „Fokus”, szwedzki odpowiednik POLITYKI, twierdzi, że w Szwecji rozgrywa się mała rewolucja, która może doprowadzić do zasadniczych zmian w systemie politycznym. Uległa dotychczas władza sądownicza po raz pierwszy przeciwstawiła się w taki sposób władzy wykonawczej. Dennis Töllborg, profesor prawa procesowego na Uniwersytecie w Göteborgu, wskazuje, że aparat sprawiedliwości ma obecnie więcej swobody w stosunku do rządu. Dawniej, przekonuje Töllborg, jeśli ktoś chciał zrobić karierę w sądownictwie, musiał postępować zgodnie z tym, czego chcieli politycy. Dzisiaj swoboda działania jest znacznie szersza i nawet jeśli ministerstwo sprawiedliwości domaga się ostrzejszych kar, nie jest już tak oczywiste, że sądy wezmą to pod uwagę w orzekaniu. Jedną z przyczyn rewolucji, o której pisze „Fokus”, jest także znaczne odmłodzenie aparatu sądowniczego. Wszyscy, którzy zajmują się prawem, od dawna już wiedzą, że więzienia są kontrproduktywne, podkreśla prof. Töllborg. Myli się, nawet jeśli chodzi o Szwecję. Fredrik Kärrholm, kryminolog i autor podręczników do kształcenia policjantów, pisze na przykład: „Nie trzeba czytać Kanta ani Hegla, żeby zrozumieć, że konsekwencją przestępstwa musi być pewien element odpłaty, żeby moralna równowaga została przywrócona, a sprawiedliwość wymierzona. Wyraziste kary, jak właśnie więzienie, są potrzebne, żeby ofiarom przestępstw dać zadośćuczynienie. Tego wymaga elementarne poczucie sprawiedliwości”. To jednak głos odosobniony. Głównym ideologiem liberalnej rewolucji w szwedzkim sądownictwie jest wybitny kryminolog polskiego pochodzenia Jerzy Sarnecki. Od lat lansuje on tezę, że wprawdzie kara więzienia powinna być głównym środkiem odstraszającym, ale nie może też jeszcze bardziej demoralizować przestępców ani być instrumentem zemsty społeczeństwa na ludziach latami przetrzymywanych w zamkniętych zakładach, chociaż powrót na ścieżkę zbrodni, często z powodu wieku, jest mało prawdopodobny. Sarnecki jest twórcą międzynarodowej nagrody zwanej potocznie Noblem Kryminologii (oficjalna nazwa: Sztokholmska Nagroda w Kryminologii). Tak się złożyło, że w tym roku otrzymała ją para amerykańskich naukowców Joan Petersilia i Daniel S. Nagin. Wskazują oni na złe strony przetrzymywania ludzi w więzieniach dłużej, niż to jest konieczne. Ich przekonujące dowody przyczyniły się do tego, że po raz pierwszy od kilkudziesięciu lat zmniejszono w USA liczbę więźniów, czytamy w uzasadnieniu wyboru. Stany Zjednoczone są rekordzistą w przetrzymywaniu więźniów. Mają tylko 5 proc. ludności świata, lecz ich udział w globalnej populacji więźniów sięga aż 25 proc.! Krytycy ograniczania wolności w kraju uważającym się za jej obrońcę nie przebierają w słowach. Przykładem może być tytuł głośnej książki amerykańskiego dziennikarza Ivana G. Goldmana „Sick Justice. Inside the American Gulag” (Chora sprawiedliwość. Wewnątrz amerykańskiego gułagu). Dopiero jednak kryzys finansowy przekonał władze stanowe, że nie opłaca się przetrzymywać więźniów za wszelką cenę. W Kalifornii wstrzymano nawet wykonywanie wyroków śmierci, ponieważ zabrakło pieniędzy w budżecie. – Trzeba i tu kalkulować, co się bardziej opłaca, izolowanie ludzi czy ułatwianie im powrotu do normalnego życia – mówi prof. Sarnecki i wskazuje, że miesięczne utrzymanie więźnia kosztuje w Polsce ok. 2,5 tys. zł, podczas gdy najniższe renty nie sięgają nawet tysiąca. Ludzie w więzieniach w zasadzie nie pracują i nie przyczyniają się do tworzenia dochodu narodowego. Nawet po odbyciu kary nie mogą znaleźć pracy. Tracą kwalifikacje. Nie są w stanie utrzymać rodziny, która rozpada się często w okresie izolacji. Jak szwedzki kryminał Szef szwedzkiego więziennictwa Nils Öberg często mówi o kryzysie w branży, spowodowanym zamykaniem zakładów, ale dostrzega też płynące stąd korzyści. Należałoby, jego zdaniem, położyć teraz większy nacisk na kształcenie skazanych, także w obiektach otwartych. To najlepszy dotychczas sposób reedukacji. Dowodem przykład wziętego chirurga i ortopedy Christera Lybäcka, który w młodości spędził wiele lat w siedmiu fińskich więzieniach, zanim w 1979 r. rozpoczął studia medyczne w Sztokholmie. Zdaniem Öberga, oszczędności wynikające z zamykania zakładów karnych należałoby przeznaczyć na zapobieganie przestępczości. Można je przekazać policji, chociaż jej zwiększona obecność nie zawsze odstrasza przestępców. Trzeba też sięgać po alternatywne, nieizolacyjne metody karania, co zresztą rząd szwedzki robi, mimo narzekań na łagodność sądów. Na przykład rozszerzając zakres elektronicznej kontroli nad osobami objętymi karą ograniczenia wolności. – Przestępczość spada, zwłaszcza ta z użyciem przemocy. Stajemy się po prostu bardziej cywilizowani – podsumowuje prof. Sarnecki, który jest ulubieńcem szwedzkich mediów. Zgłaszają się do niego po komentarze, jeśli dojdzie do spektakularnej zbrodni. Ale sam nie odwzajemnia tej miłości. – Prasa przesadza, wyolbrzymiając i niepotrzebnie dramatyzując najbardziej głośne przypadki – mówi. Według niego, interes społeczny rozmija się tu z interesem mediów, które traktują informacje o przestępstwach jak produkt komercyjny. I zwiększają poczucie zagrożenia nie gorzej niż szwedzkie kryminały. Wykorzystują to politycy i dlatego konflikt między nimi i sędziami narasta. Tomasz Walat ze Sztokholmu KWARTALNIK | NR 2/2020 | - | CZASOPISMO POSTPENITENCJARNESystem penitencjarny w Szwecji Szwedzki system penitencjarny kieruje się hasłem battre ut – „wychodzi lepszy”. Oznacza to, że podejmowane działania mają przynieść efekt poprawy. Zadaniem szwedzkiej służby penitencjarnej jest zapewnienie zaufania społeczeństwa do władzy. Jednocześnie służba więzienna i probacyjna ma umożliwiać klientom systemu powrót do życia na wolności w zgodzie z obowiązującymi zasadami prawnymi. Celem służby jest powstrzymanie recydywy. Do tego potrzeba zaangażowania zarówno funkcjonariuszy, jak i ludzi w społeczeństwie wolnym. Więzień musi posiąść umiejętności, wiedzę, wartości i postawy, które umożliwią mu życie na wolności zgodne z prawem. Wśród przyjętych w 2004 roku do zakładów karnych w Szwecji blisko połowa została skazana albo za przestępstwa przeciwko mieniu (22%), albo za przestępstwa przeciwko osobie (18%), z czego 12% to przestępstwa napaści. Do typowych należą także skazani za przestępstwa związane z narkotykami (13%) i przestępstwa prowadzenia pojazdu pod wpływem środków odurzających (21%). 93% przyjętych do zakładu karnego to mężczyźni. Udział procentowy kobiet może się wydawać mały. Warto jednak zauważyć, że również w Szwecji, podobnie jak w innych miejscach na świecie, jest to najszybciej rosnąca grupa skazanych. Wśród sprawców najpoważniejszych przestępstw, takich jak gwałt, zabójstwo, rozbój, napaść i przestępstwa przeciwko wierzycielom, udział mężczyzn wśród skazanych wynosił w 2004 roku 97-100%; generalnie jednak co piąty trafia do więzienia za przestępstwa przeciwko mieniu. Tyle samo zostaje skazanych za narkotyki i przestępstwa związane z przemocą. Tylko co dwudziesty jest oskarżony za przestępstwo o charakterze seksualnym. Skazani za zabójstwo tworzą bardzo niewielki procent więziennej populacji. Co czwarty uwięziony to osoba bezdomna. Tylko co trzeci jest żonaty lub ma stałego partnera. Co drugi, gdy trafił do więzienia, był bezrobotny i tylko co czwarty miał stałą pracę. Co dziesiąty jest na rencie lub w trakcie jej przyznawania. Większość skazanych przebywających w więzieniu to ludzie w średnim wieku i młodzi. Z przyjętych do zakładów karnych w 2004 roku 38% znajdowało się w grupie wiekowej od 40 lat wzwyż, 28% w grupie 30-39 lat i tyle samo w grupie 21-29 lat. Cela w szwedzkim więzieniu jest jednoosobowa i ma minimum 6 m2. W celi jest łóżko, szafa, stół, krzesło i półka na książki. Więzień dodatkowo może wnieść kilka osobistych przedmiotów. Cele są zamknięte w porze nocnej od do Śniadanie jest o obiad o i kolacja o Od obiadu do czasu zamknięcia celi więzień dysponuje czasem wolnym. Ma do dyspozycji salę gimnastyczną, stół do gry w bilard, może też kontaktować się z innymi skazanymi na oddziale. Od śniadania do obiadu osadzony ma obowiązek uczestniczyć w użytecznych zajęciach i różnych programach. To może być praca, nauka, udział w terapii i programach nastawionych na zwalczanie nałogu czy kontrolowania agresji itd. Wszystkie zajęcia przemyślane są tak, by dawały doświadczenie, wiedzę, umiejętności, kontakty z ludźmi na wolności po to, by przybliżyć szanse więźnia do wyjścia na wolność i aby szanse na powrót do więzienia były minimalne. Zakłady penitencjarne w Szwecji można podzielić na 3 grupy: zakłady przeznaczone dla zwykłych przestępców skazanych na kary więzienia lub ciężkie roboty, specjalne zakłady szpitalne lub internaty powołane dla realizowania zadań defense sociale, zakłady dla młodocianych. W ramach reguł rządzących systemem klasyfikacji selekcja więźniów odbywa się poszczególnymi etapami: 1. W celu zaliczenia danego więźnia do odpowiedniej grupy zostaje on wstępnie poddany badaniom psychiatrycznym oraz obserwacji zmierzającej do określenia jego osobowości (cech charakteru, przeszłości, zdolności do pracy, kwalifikacji i wykształcenia zawodowego). Badania powyższe, obligatoryjne dla wszystkich skazanych co najmniej na okres 6cio miesięcznego pozbawienia wolności, prowadzone są w specjalnie dla tych celów stworzonych zakładach przez odpowiedni personel kierowniczy przy współpracy lekarzy i psychiatrów. 2. Raport wraz z odpowiednią opinią przesyłany jest następnie do Administracji Centralnej, która decyduje o umieszczeniu więźnia w określonym zakładzie penitencjarnym (realizuje się tu proces decentralizacji). Działania, które mają na celu dążenie do zminimalizowania skutków prizonizacji, kształtują się następująco: zapewnienie podstawowych potrzeb fizjologicznych: jedzenie i picie: w otwartych więzieniach osadzeni mogą gotować sobie sami przestrzeganie zasad dietetycznych zarówno ze względów zdrowotnych jak i religijnych. zakaz spożywania alkoholu i zażywania narkotyków: spełnienie seksualne – intymne wizyty partnerskie i przepustki, które wynikają z przepisów, umożliwiają realizację podstawowych potrzeb i podtrzymują kontakt ze społeczeństwem otwartym bezpieczeństwo: zapobieganie alienacji ochrona skazanych eliminowanie izolacji od społeczeństwa otwartego uwzględnianie przez funkcjonariuszy trudnej sytuacji więźnia, związanej z faktem pozbawienia wolności Najpopularniejsze zakłady karne w Szwecji: Tillberga – to więzienie fabryka. Jest to zakład o maksymalnym stopniu zabezpieczenia. Tillberga to otwarty zakład karny, przewidziany dla 120 więźniów, który jednak dla dobra atmosfery pracy zazwyczaj nie przyjmuje więcej niż 80. Wizytującym przypomina miejsce terapii przez pracę. Więźniowie zarabiają pracując w tartaku, a stawki mają takie, jak pracownicy wolnościowi. Kumla – od 1965 roku mieści się tam największe (257 miejsc) więzienie w Szwecji, w którym przebywał Mijailo Mijailović – morderca Anny Lindh, szwedzkiej minister spraw zagranicznych. Nazywany jest zakładem monstrum, gdzie podziemne korytarze pozwalają więźniom na samodzielne przemieszczanie się w zakładzie, ale pozbawiają go świeżego powietrza i wielu z nich już krótko po przybyciu do tego zakładu ma poważne problemy ze zdrowiem. Taby – otwarty zakład karny położony blisko Uniwersytetu w Uppsali. Przeznaczony dla 20 skazanych, którzy czas kary chcą poświęcić nauce i studiowaniu. Co roku trafia tam na 6/7 miesięcy od 40 do 50 skazanych. Przykład konkretnego rozwiązania penitencjarnego w Szwecji, czyli elektroniczny monitoring (elektroniczna bransoleta) po raz pierwszy pojawił się w 1994 roku. Na stałe został umieszczony w katalogu kar w 1997 roku. Na korzyść elektronicznej kontroli przemawiały następujące argumenty: pozytywne doświadczenia amerykańskie, szkodliwe efekty więziennej izolacji i potrzeba ograniczenia stosowania kary pozbawienia wolności, możliwość sprawnego kontrolowania skazanego i ograniczenia jego wolności, atrakcyjność środka jako alternatywy dla krótkich (do 3 miesięcy) kar pozbawienia wolności, planowane oszczędności finansowe, brak przekonania, by elektroniczny monitoring mógł zagrażać integralności osoby w stopniu wyższym, niż czyni to kara więzienia. Anna MatysiakSystem penitencjarny w Wielkiej Brytanii Kary pozbawienia wolności i więzienia były znane już państwom starożytnym. Mimo krytyki, instytucje więzienne przetrwały do dziś i są częścią systemu penitencjarnego, który jest istotnym czynnikiem pozwalającym na funkcjonowanie państwa. Pozwala on na precyzyjne określenie sposobu, miejsca oraz czasu odbycia kary. Samo więzienie jest skomplikowaną instytucją działającą na poziomie wieloaspektowym, której zadaniem nie tylko jest izolacja przestępców od społeczeństwa, ale również kształtowanie w więźniach postaw prospołecznych, aby po wyjściu z więzienia nie chcieli ponownie wrócić na drogę przestępczości. Społeczność więzienną można podzielić na dwie grupy: jedną z nich stanowi personel, a drugą – osadzeni. Obie te grupy obcują ze sobą na co dzień; jedyne co ich różni to cele, rola oraz pozycja w środowisku więziennym. Jednym z systemów wyróżniającym się na tle państw europejskich jest system penitencjarny Wielkiej Brytanii. Swoją wyjątkowość zawdzięcza on prawu precedensowemu po angielsku zwanym common law. Jest to typ systemu prawnego, który stosowany przez sędziów pozwala na rozstrzyganie spraw w danych okolicznościach, gdy pojawiają się problemy na tle moralnym oraz gdy występują prawne wątpliwości sędziego. Kary w Wielkiej Brytanii są dobierane do konkretnego przestępstwa oraz są metodami, które oddziałują na sprawcę (method of treatment), gdyż prawo brytyjskie nie zna podziału na kary, środki karne oraz zabezpieczające. Teoretycznie głównie stosowaną metodą jest kara pozbawienia wolności, ale w praktyce często bywa inaczej i nie jest ona zbyt często orzekana przez sądy. W Wielkiej Brytanii, tak jak w Polsce, istnieje podział na więzienia dla kobiet, mężczyzn oraz dla młodocianych przestępców. Oprócz tego podstawowego podziału wyróżnić można podział na więzienia lokalne (local prison), które znajdują się w pobliżu sądu, gdzie odbywa się proces oraz areszty więzienne (remand prisons) do których trafiają osoby podejrzane o popełnienie przestępstwa lub oczekujące na datę procesu. Kategorie klasyfikacji więzień w Wielkiej Brytanii zależą od stopnia niebezpieczeństwa i zagrożenia osadzonych w nich przestępców. Wyróżniamy trzy podstawowe typy klasyfikacji: A, B i C. Typ A są to więzienia o maksymalnym stopniu kontroli dla więźniów zagrażających bezpieczeństwu publicznemu lub narodowemu. Natomiast typ B to więzienia o mniejszym rygorze, dla więźniów, których pobyt na wolności byłby ryzykowny. Więzienia typu C posiadają najlżejszy stopień zabezpieczeń dla więźniów, których ewentualna ucieczka jest mało prawdopodobna, ale którym nie można zaufać, że będą poprawnie funkcjonowali w społeczeństwie. Kategorie klasyfikacji więzień w Wielkiej Brytanii podobne są do klasyfikacji typów więzień w Polsce. W Polsce również wyróżniamy trzy typy podziału więzień, tj. zamknięte, półotwarte i otwarte. Każdy z nich różni się od siebie stopniem zabezpieczenia, izolacji skazanych oraz wynikającymi z tego obowiązkami i uprawnieniami w zakresie poruszania się w zakładzie karnym oraz poza jego obrębem. W Zjednoczonym Królestwie wyróżniamy cztery kategorie bezpieczeństwa dla dorosłych więźniów, tj. A, B, C i D. Każda z kategorii różni się od siebie poziomem zabezpieczeń oraz celem każdej z nich jest przede wszystkim ochrona samego osadzonego, personelu więzienia i ogółu społeczeństwa. Kategoria A przyznawana jest przestępcom uznawanym za niebezpiecznych, którzy w przypadku ucieczki, byliby zagrożeniem dla społeczeństwa, policji i bezpieczeństwa narodowego. Celem stosowania wysokiego poziomu zabezpieczeń jest uniknięcie przypadków ucieczki przez więźniów z tej kategorii. Obecnie istnieje dziewięć zakładów karnych, w których karę odbywają osadzeni przydzieleni do kategorii A (Belmarsh, Doncaster, Frankland, Full Sutton, Long Lartin, Manchester, Wakefi eld, Whitemoor i Woodhill). Z racji tego, że zakładów karnych dla osadzonych z kategorii A jest znacznie mniej niż z pozostałych kategorii, to osoby pozbawione wolności często mogą odbywać karę w odległej miejscowości niż jej miejsce zamieszkania. Do przestępstw, które mogą prowadzić do umieszczenia w kategorii A, należy zaliczyć: morderstwo, usiłowanie morderstwa, nieumyślne spowodowanie śmierci, celowe użycie przemocy, gwałt, czyn lubieżny, napad z bronią w ręku, inne przestępstwa z bronią w ręku, importowanie lub dostarczanie narkotyków klasy A (heroina, kokaina, w tym crack, metadon, ecstasy, LSD, grzyby halucynogenne), posiadanie lub dostarczanie materiałów wybuchowych czy też przestępstwa powiązane z terroryzmem. Osadzeni, którzy zostali zakwalifikowani do kategorii A dzieleni są jeszcze na trzy podkategorie, które określają prawdopodobieństwo ucieczki. Podział ten wygląda następująco: standardowego ryzyka, wysokiego ryzyka i wyjątkowo wysokiego ryzyka. Osadzeni przydzieleni do kategorii B nie wymagają bardzo wysokiego poziomu zabezpieczeń, ale nadal powinien on być wysoki. Również w tej kategorii zabezpieczenia mają służyć w celu zapobiegania ucieczce, gdyż więźniowie posiadający tę kategorię też są uznawani za zagrażających społeczeństwu. Zakłady karne tego typu znajdują się np. w Pentonville czy Wandsworth. O sklasyfikowaniu skazanych do poziomu bezpieczeństwa o kategorii B decydują poniższe kryteria: odbywanie kary 10 lat (lub więcej) pozbawienia wolności, odbywanie kary dożywotniego pozbawienia wolności, gdy podczas odbywania poprzedniej kary ograniczenia wolności osadzonemu został przyznany poziom bezpieczeństwa o kategorii A, popełnienie przestępstwa o charakterze terrorystycznym, podczas pobytu w areszcie osadzonemu przypisywano potencjalnie lub tymczasowo poziom bezpieczeństwa o kategorii A, gdy poprzednia kara pozbawienia wolności wynosiła 10 lat (lub więcej), więzień wcześniej dokonał ucieczki z zamkniętego zakładu karnego, uciekł policji lub z konwoju, obecnie odbywa karę pozbawienia wolności za przestępstwa z użyciem przemocy, użycie groźby utraty życia, podpalenia, użycia broni palnej, rozboju, handlu narkotykami, przestępstwa seksualne. Do kategorii C przydzielani są więźniowie, którzy nie posiadają wystarczającego zaufania, aby mogli zostać umieszczeni w zakładzie karnym typu otwartego. Istnieje wiele zakładów karnych, w których karę odbywają osadzeni kategorii C, np. Bullwood Hall, Channings Wood, Dartmoor, Huntercombe i Shepton Mallet. O sklasyfikowaniu skazanego do poziomu bezpieczeństwa o kategorii C decydują następujące czynniki: poprzedni wyrok, który odbywał, wynosił 12 miesięcy pozbawienia wolności (lub więcej) za przestępstwa z użyciem przemocy, groźby użycia przemocy, przestępstwa seksualne, handel narkotykami, aktualnie odbywa karę 12 miesięcy pozbawienia wolności (lub więcej) za przestępstwa z użyciem przemocy, groźby użycia przemocy, przestępstwa seksualne, handel narkotykami, w przeszłości próbował uciec spod dozoru policjantów, nie poddał się lub naruszył umowę o wpłaceniu kaucji, wobec więźnia zasądzony jest nakaz konfiskaty lub innej opłaty. W Polsce tak jak w Wielkiej Brytanii istnieje podobny system klasyfikacji więźniów do kategorii bezpieczeństwa. W polskich więzieniach również bierze się pod uwagę poziom zagrożenia dla społeczeństwa, jak mocno jest zdemoralizowana dana osoba oraz rodzaj popełnionego przestępstwa. Dzięki takiej klasyfikacji osadzeni kierowani są do odpowiednich zakładów karnych. W polskich więzieniach wyróżniamy grupy i podgrupy klasyfikacji. Rodzaje zakładów karnych oznacza się literami: M – dla młodocianych P – dla odbywających karę po raz pierwszy R – dla recydywistów penitencjarnych W – dla odbywających karę aresztu wojskowego Typy zakładów karnych oznacza się cyframi 1 – typu zamkniętego 2 – typu półotwartego 3 – typu otwartego System wykonania kary oznacza się literami p – programowanego oddziaływania t – terapeutyczny z – zwykły u – skazany, który został przypisany do innego systemu niż powinien (w przypadku spełnienia szczególnych okoliczności – § 52 ust. 2) W obu systemach penitencjarnych występują więzienia typowe dla kobiet i matek z dziećmi. W Polsce takim więzieniem jest Zakład Karny w Krzywańcu, natomiast w Wielkiej Brytanii jest 19 kobiecych zakładów karnych oraz 5 dla matek z dziećmi. Tego typu więzienia skategoryzowane są jako otwarte, zamknięte lub lokalne. Kobiece więzienia również mają klasyfikacje kategorii bezpieczeństwa, tak jak to jest w przypadku mężczyzn (kategorie A, B, C i D). W zakładach karnych, w których przebywają matki z dziećmi, jako priorytet stawia się budowanie więzi między matką a dzieckiem. Cele w tego typu więzieniach są otwarte, nowonarodzone dziecko może przebywać z matką do ukończenia 18 miesiąca życia, ewentualnie do końca wyroku matki. W przypadku dłuższych wyroków starsze dzieci trafiają pod opiekę najbliższej rodziny lub krewnych, a w szczególnych przypadkach umieszczane są w specjalnie przeznaczonych w tym celu instytucjach. Ciekawostką z systemu penitencjarnego Wielkiej Brytanii są zakłady karne typu weekendowego. Ten typ więzienia jest alternatywą dla osób z krótkimi karami pozbawienia wolności. Mają one na celu ograniczenie wpływu izolacji więziennej na człowieka oraz jego poprawne funkcjonowanie w społeczeństwie. Z zakładów karnych weekendowych mogą skorzystać osoby pracujące i uczące się w tygodniu. Kolejną ciekawą instytucją systemu więziennego są tzw. Hostele, które przeznaczone są dla drobnych przestępców, jak i tych z poważniejszymi wyrokami, którzy po wyrażeniu zgody trafiają do takiej placówki, gdzie mają szansę na przedterminowe zwolnienie z odbycia reszty kary pozbawienia wolności. W brytyjskich więzieniach bardzo dużą wagę przykłada się do resocjalizacji (resettlement) osób skazanych poprzez realizowanie celu, jaki postawiła sobie służba więzienna w pomocy więźniom i ich rodzinom w readaptacji osadzonych w środowisku społecznym, do którego trafią po opuszczeniu zakładu karnego. Wśród działań mieszczących się w ramach resettlement wyodrębnia się siedem obszarów – ścieżek (pathways). Są nimi: zakwaterowanie, edukacja, szkolenie i zatrudnienie, zdrowie, uzależnienie (narkotyki, alkohol), finanse, rodzina, postawy, myślenie i zachowanie. Działania resocjalizacyjne zaczynają się wraz z przekroczeniem przez skazanego murów więzienia lub w przypadku tymczasowo aresztowanych murów aresztu. Pierwszym etapem jest diagnoza, oszacowanie ryzyka recydywy, stopnia niebezpieczeństwa i obszarów potrzeb skazanego. Dopiero na tej podstawie dokonuje się alokacji więźnia i sporządza wraz z nim plan oddziaływań. Oddziaływania, z którymi styka się osadzony podczas pobytu w placówce penitencjarnej, są jasno określone w resettlement (resocjalizacji). Oddziaływania w procesie resocjalizacji: doradztwo, podtrzymywanie więzi z rodziną, system bodźców i zapracowanych przywilejów, duszpasterstwo, praca, edukacja, udział w programach oddziaływań, promocja zdrowia, przygotowania do opuszczenia zakładu. Osadzeni, którzy są przydzieleni do kategorii D nie stanowią zagrożenia dla zdrowia i życia obywateli, przez co ich czyny są uznawane za mniej szkodliwe dla ogółu społeczeństwa. Z tego też powodu osoby pozbawione wolności posiadające tą kategorie umieszczani są w zakładach karnych typu otwartego. W więzieniach, w których są umieszczani mają niższy poziom zabezpieczeń oraz nie są tak rygorystyczne jak zakłady karne dla innych kategorii osadzonych. Osadzony ma możliwość pracowania poza murami więzienia, uczenia się oraz otrzymuje przepustki. Wszystkie te działania mają mu pomóc w szybszym powrocie do prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie po opuszczeniu murów zakładu karnego. Po umieszczeniu w zakładzie karnym lub w areszcie więziennym osób tymczasowo aresztowanych dochodzi do zaklasyfikowania ich do danej kategorii bezpieczeństwa. Przy określaniu kategorii bierze się pod uwagę prawdopodobieństwo ucieczki oraz poziom zagrożenia dla społeczeństwa, gdy skazany przebywa poza więzieniem System penitencjarny Wielkiej Brytanii wyróżnia się na tle innych państw europejskich. Pod niektórymi względami jest podobny do systemu więziennego Polski, są to kategorie klasyfikacji więźniów, typy więzień. Trudno system penitencjarny Zjednoczonego Królestwa nazwać rygorystycznym z powodu stosowania przez sędziów orzekających kary prawa common law. Natomiast cel jaki postawiła sobie służba więzienna w procesie resocjalizacji osadzonych jest pozytywnym aspektem w całym systemie penitencjarnym. Magdalena CechSystem penitencjarny w Holandii Warto na wstępie wspomnieć, że liczba skazanych w Holandii z roku na rok coraz bardziej spada, przez co obniża się wskaźnik przestępczości. Skutkiem tego jest zamykanie coraz większej ilości Zakładów Karnych, które są następnie przerabiane w kosztowne, ekskluzywne hotele. Od roku 2009 łącznie zamknięto już 27 więzień, więc jest to ogromny sukces. Można powiedzieć, że owe placówki świecą pustkami, zatem często sprowadza się do nich osadzonych np. z Norwegii. Według statystyk Holandia jest jednym z najbezpieczniejszych krajów na całym świecie. Wszystko podobno zawdzięcza się liberalnej polityce (np. prawu antynarkotykowemu), dozorowi elektronicznemu i przede wszystkim efektywnej resocjalizacji. W holenderskich więzieniach prowadzone są skuteczne programy resocjalizacyjne. W przypadku problemów, każdy osadzony ma prawo skonsultować się i liczyć na profesjonalną pomoc. Dla przykładu, osoby mające problem z narkotykami mogą udać się na terapię odwykową, więźniowie agresywni mogą skorzystać z pomocy psychologa, a ci z problemami o podłożu finansowym umawiani są na spotkania z doradcami finansowymi. Faktem jest, że aby proces resocjalizacji przebiegł skutecznie, osadzony musi tego chcieć, musi mieć motywację do zmiany dotychczasowego życia. Pracownicy holenderskich zakładów karnych próbują usunąć przyczynę, która doprowadziła do popełnienia przestępstwa. Jeszcze kilkanaście lat temu w Holandii był jeden z najwyższych w Europie współczynników prizonizacji, lecz w przeciągu kilku lat spadł on o około 43%. Resocjalizacja nie stanowi tutaj jednak całości sukcesu holenderskiego więziennictwa. Szczytem zapełnienia więzień w tym kraju był moment, kiedy zainstalowano na lotnisku Schipol w Amsterdamie lepszą aparaturę kontrolną. Dzięki temu łatwiej można było wykryć przemytników narkotyków, głównie kokainy. Aktualnie policja skupia się na takich przestępstwach jak handel ludźmi czy terroryzm. Pospolici przestępcy mogą też liczyć na wyroki zastępcze – grzywny, prace społeczne oraz dozór elektroniczny. Madeleine Van Toorenburg, były naczelnik więzienia twierdzi, że coraz niższy współczynnik prizonizacji wiąże się z niską stopą wykrywalności przestępstw. Policja ma coraz więcej pracy i nie potrafi sprostać zadaniom. Problem pojawia się również, gdy ludzie nie chcą podejmować pracy w więzieniu, ponieważ boją się, że może ono zostać wkrótce zlikwidowane. Zamknięte zakłady karne to wiele tysięcy metrów kwadratowych, które można wykorzystać. Władze Holandii namawiają prywatnych inwestorów, aby zmieniali oni charakter tych budynków. W ten sposób powstał jeden z luksusowych hoteli w miejscu więzienia – Het Arresthuis. Cieszy się on dużą popularnością i wysokimi ocenami turystów. Faktem jest, że miejsce budzi zainteresowanie i podziw, lecz nie każdy jest świadomy, że 150 lat temu funkcjonował tam najcięższy zakład karny w Holandii. Kary odbywali tam najgroźniejsi przestępcy; znajdowało się tam 105 cel z kratami w oknach i pryczami. Obecnie za taką przyjemność należy zapłacić od 110 do 300 euro za noc ze względu na wysoki standard. Miejsce jednak nie traci swojego pierwotnego charakteru, na co wskazuje wystrój wnętrz. W Holandii skazani umieszczani są w różnych więzieniach, od zaostrzonego reżimu do tych typu otwartego. Każdy osadzony posiada swoją indywidualną celę, która na noc zostaje zamknięta. Posiłki dostarczane są do celi i tam także są spożywane – są to 3 posiłki dziennie, w tym jeden ciepły. Większa część więźniów pracuje, ponieważ jest to obowiązkowe. Osadzeni jednak robią to chętnie ze względu na kontakt z innymi, możliwość zagospodarowania czasu. Wypłata nie jest wysoka, jednak wystarczająca na zakupy w więziennym sklepie lub wypożyczenie telewizji. Aby ciekawiej spędzić czas wolny osadzeni mają możliwość korzystania z siłowni, oczywiście w określonych dniach i godzinach. Jednym z popularnych holenderskich zakładów karnych jest Norgerhaven. Norwegia zawarła umowę z Holandią o wynajmie tego budynku i od dnia 1 września 2015 roku jest oddziałem więzienia Ullersmo. Zarządza nim norweski sztab pracowników. Odbywanie kary pozbawienia wolności jest zgodne z prawodawstwem norweskim, zatem wszelkie prawa i obowiązki przysługują osadzonym tak jak w Norwegii. Jeśli mają miejsce nowe czyny karalne, wtedy podlegają one prawu holenderskiemu. Charakterystyka zakładu: Norgenhaven to miejsce o wysokim poziomie bezpieczeństwa, posiadające 242 cele –indywidualna dla każdego; Karę odsiadują tam mężczyźni; Funkcjonariusze oraz osadzeni posługują się głównie językiem angielskim; Więźniowie mają możliwość uczestniczenia w kursach i zajęciach po pracy (np. malarstwo, muzyka, ale również kursy z matematyki czy angielskiego); Istnieje możliwość spędzania wolnego czasu na sali treningowej, w bibliotece, grając w koszykówkę, siatkówkę czy biegając; Miejsca, w których mogą pracować osadzeni to pralnia, biblioteka, pomoc w kuchni, sprzątanie, pielęgnacja terenów zielonych; Cela wyposażona jest w łóżko, szafę, biurko, telewizor (z norweskimi kanałami) i lodówkę. Warunki więzienne panujące w Holandii są bardzo podobne do tych panujących w Norwegii. Nacisk kładzie się przede wszystkim na efektywną resocjalizację. W tym przypadku jednak bardzo istotna jest motywacja osadzonego do zmiany. W ostatnich latach jednak holenderskie Zakłady Karne świecą pustkami – więźniów ubywa, a placówki zostają zamykane. Oficjalne dane wskazują, że przestępczość w Holandii znacznie spadła, jednak funkcjonariusze uważają, że wiele przestępstw nie jest ujawnionych, ofiary przestają zgłaszać incydenty, a zorganizowane grupy przestępcze działają coraz prężniej. Potwierdzono, że wzrósł odsetek przestępczości zorganizowanej i przechodzi się do coraz bardziej niewidocznych form kryminalnych., które są poza kontrolą władz. W Holandii panuje liberalna polityka wobec narkotyków miękkich. Wiele osób jest świadomych, że to właśnie w tym kraju marihuanę pali duża część mieszkańców. Krytycy twierdzą, że wypromowano w ten sposób kraj jako główny ośrodek handlu narkotykami. Aleksandra SakWYDAWCA: STOWARZYSZENIE INICJATYWA OBYWATELSKA "PRO CIVIUM" | WAYS TO GO | 2/2020 | STRONA 5 Sugestie Dodaj film Zaloguj się Załóż konto Wiadomości Repertuar kin Obejrzyj online Filmy TV Społeczność Quizy Filmy Seriale Komedie 2022 Horrory 2022 Netflix HBO Max Disney+ PrimeVideo zobacz więcej Przeszukaj katalog Zestawienie najlepszych i najpopularniejszych filmów w których występuje cela więzienna, walka w klatce. Zobacz zwiastuny, oceny, oraz dowiedz się kto reżyserował i jacy aktorzy występowali w tych filmach. Film 2000 1g. 44m. od 12 lat Akcja, Sci-Fi Xavier jest potężnym mutantem, ekspertem w dziedzinie telepatii i jednocześnie założycielem szkoły dla mutantów. Tu każdy ma swoje nadzwyczajne zdolności: władza nad ogniem, lodem, zjawiskami atmosferycznymi, materią aż po znikanie i przechodzenie przez ściany. Jeden z przyjaciół Xaviera, Magneto chce zniszczyć całą ludzkość, gdyż jak uważa jest ona zagrożeniem dla społeczności mutantów. Xavier jest jednak innego zdania co doprowadza do wrogości między nimi. Jeden i drugi szykują się do walki, która zadecyduje o losach ludzkości. Wideo 2010 1g. 40m. od 16 lat Akcja, Sci-Fi Prequel filmu Death Race: Wyścig śmierci, z którego dowiadujemy się jak powstały mordercze wyścigi i jak narodził się legendarny kierowca Frankenstein. Carl Lucas (Luke Goss) po nieudanym napadzie na bank zleconym przez mafijnego bossa (Sean Bean) trafia do więzienia o maksymalnym rygorze, którym zarządza wielka prywatna korporacja. Tam zostaje zmuszony do walk więźniów transmitowanych na żywo w telewizji. Jednak szef korporacji, Weyland (Ving Rhames) nie jest zadowolony z zysków jakie przynoszą śmiertelne pojedynki, dlatego wspólnie ze swoją współpracownicą tworzą na terenie więzienia tak zwany Death Race. Słowa kluczowe anarchia bar (2) deszcz druga wojna światowa helikopter klasa kopnięcie człowieka (2) laboratorium lata 40. lekarz miłość morderstwo (2) naukowiec nazizm nieśmiertelność nowy jork ogień (2) palenie cygara (2) pianino pierwszy pocałunek pistolet piękna kobieta pociąg policja (2) porwanie postrzelenie (2) przemiana przemoc przyjaźń przyszłość przywiązanie do krzesła retrospekcja samobójstwo samochód (2) surrealizm ucieczka (2) upadek z wysokości (2) walka (2) wiadomości telewizyjne więzienie (2) więzień wojna wózek inwalidzki zdrada (2) zwłoki śnieg śpiączka żołnierz Przeszukaj katalog Sortuj

cela więzienna w szwecji