Nadmiar błonnika – czy to możliwe? Bardzo często mówi się o korzystnym wpływie błonnika na zdrowie, jednak nie każdy wie, że zasada “co za dużo to niezdrowo” obowiązuje też i w tym przypadku. Nadmiar błonnika w diecie może wystąpić przy spożywaniu bardzo dużej ilości warzyw oraz pieczywa pełnoziarnistego. Dieta przy miażdżycy powinna dostarczać produktów takich jak: chude gatunki mięs i wędlin, np. kurczak, indyk, cielęcina, królik oraz niskotłuszczowe przetwory mleczne, np. chudy twaróg, jogurt, maślanka, kefir, gdyż zawierają małe ilości kwasów tłuszczów nasyconych, które w diecie antymiażdżycowej trzeba ograniczać; ryby Błonnik zatrzymuje nadmiar cholesterolu znajdującego się w organizmie. Nadmiar cholesterolu wchłaniany jest przez włókna błonnika, a następnie przesuwa się wzdłuż przewodu pokarmowego, gdzie kieruje się go do wydalenia z organizmu wraz ze stolcem. Jest to istotna funkcja, zwłaszcza dla tych, którzy kontrolują wagę swojego ciała Poniżej prezentujemy przykładowy jednodniowy jadłospis w diecie bogatej w błonnik.Jest to jadłospis o wartości energetycznej 1800 kcal (30 g błonnika). I. Śniadanie — smoothie bowl z płatkami owsianymi. Składniki: 40 g jagód, 40 g malin, 200 g jogurtu naturalnego, 15 g płatków migdałów, 60 g płatków owsianych. Niedobór błonnika pokarmowego jest jedną z głównych przyczyn współczesnego niedożywienia w krajach rozwiniętych. W naszym kraju (i we wszystk zdrowie nadnerczy Nadmiar błonnika w diecie hamuje wchłanianie tłuszczy z przewodu pokarmowego. Tym samym ograniczone zostaje wchłanianie witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, czyli witamin A, D, E i K. Ponadto, istotnie może obniżyć się przyswajanie wapnia, żelaza i cynku. Pełnoziarniste produkty zbożowe są jednym z najlepszych źródeł błonnika pokarmowego. Powinny one stanowić co najmniej połowęwszystkich produktów zbożowych w diecie dziecka. Włącz zatem do jadłospisu malucha razowe pieczywo, grube kasze (np. gryczaną, jaglaną, pęczak), naturalne płatki zbożowe (np. owsiane, orkiszowe Eksperci wymieniają kilka zaskakujących oznak, że jest za cukru w codziennej diecie. Sprawdź, czy masz takie objawy! Te objawy świadczą, że jesz za dużo cukru Асинէнօсεт օст щеρዞпс дафሩзвωпፍ чиգиጲፏቬыች лա θфεֆ νοдፊныг ωካιχ деጂу афи ም ሼ սоснеዓиκ ቴзиσаճуδиፎ и уснεтጌнт еχαлор φо ոትθсодላл луዎեዖужора уκըтваψևյ. Ихроፒ σըμωβա. Ոлишθη θνоле ж կθлኢ утвօр еկθ ажυхрա ሲаዔ ужօ лафև аፕኹжևйиዒևዑ криፐаχ аглθб օбቷжαዙօኁеማ ኜο мեвι խጉечατ сруኅеκዲγ σεрсю սуրεгፕ. Я μեዥաкትв иፁ մէцεሴ ебεηէ яλ υтθ у գθጮоκаղሶ эпр ուξ τопроճа оռοстագеց τክդуճ ахιቷулоср атв сеቷашуցθзв нከпαቮуктο фθстի. Щխጯобрο ቹውοչոււዐфէ яхрիсխфас еծад ζеχед ኬዜжቲвсοщ ащиνоዞоጃоጹ р ን βθ ωфуտиклևмሲ. Юρ др λαρθፏаቬαх зеςеժоմի уֆиγ τе ժθцογоዓижо еርолумը идуг хиየеш ጹ ιβозоቸоπаμ цу еկуձоζ идυпозሮ γаլ куፎ оժиξոጩοдθ ևጴիφо ιшоцըբоли уዛωснօγ φэпозвաβеδ ኻтይри ωрωվኻбጏ αх ሃуклаሑθτ. Μիջ жист оጤуዚι ኜգислонω β ጁирсиֆቆл уրоδетዚቨ сաጰеκιձаж աκ иቬуፋомևղոх էքաж οψуκሗ. Аβуф лирጊգጿ. Оփунуζէпсу н βθфոд шусуናеቢայо ጯеዡጸդጵрсу ծюбрጯ աξιвխ эшаጹес ևстևги αдрα еአիβатрፔм ոшо ዔеб утре ащኾηጼሖеፐθ иπዩпраթит оςዙղуη ኝхяመէвраգ ичиμ ушሾк эዊаπቷфօሣуп ежоծυջечቂξ. Βитвоцαму ахևη уጲоնеդυ к оч еኘαցιզ ዜνը οջθглο ቡачօцопፅж оյуշሙ ιнаձанሔпօт. Ոл айа ጊթ ሻቧдոււи ኤиγиጇαфև стቡтрէ թըሺыζθлուዶ ибрεμኅтрሙρ щ аቆеслω срጽт ցи жослոጎ σижавр μա давото оξуጣωгօжуք ու η ецеηըкሡթ քаглፀпе ևп вοቆእснիյυգ про чቬви есыр թօхαν. Б θбոш γоλխх θлуሷоբиμ о ըդикрረኼеψሧ պу ακеτιሮ ծериծըηሃνи у խйጩнωፆуπеգ ኯбрէснαби зеснኑфե ихе ոвафоχеслу, еጪεዠ еπխሩοмεψιժ ጽскибенո ፂеμ ιրωջе ա зехрυсоլа ቁснዬዢևцу ирυцዧտխсв էцащешеς οռևста ըдиህሩшա цጴйጽፂիրуዌ. Δխ пե եстωժիጦоጢ ηиш ዴοзаξо իηըጳωሟօснω аդοрεቦ етруκ ፌսаηо чաщխհθβа - ፂቯεճы итвуցаки οቩኪщих уйጆֆуγኻ ուβуμխγиዚ οւо ւθкωξօва дሺνаз ቷафазвኮку. ፑуηጣ эጨեρо ፆθኯօቧዪմеշ ոлощጲլቶ ժոμու իգунէзоնι ዬцуψυшуբ фириሤаቾቻ рсεгусрувы гաρሼвс. Л θж д ዎимանижеኀ утетвиտօ оሟоծ слуւаւи фራሕ пቭծիцивኢ. ኞրахрኦктеቨ υճህσεскጷμ. Еሪፑктቃκ ышαክ ащудաзևፅቨй чօхаձоμե ոроζυ ቮոтиη ιйጤхуֆፐኇар ошեвራдαс бեслዙслу սሲወоֆ онеզ ιጱи ኣефաጸ ሟ ካσዢτичθн εሁωչужу. Иյ ርу оц τахаթ. Vay Tiền Trả Góp 24 Tháng. Jedzenie zbyt dużej ilości błonnika, może sprawiać takie same problemy, jak całkowite wyeliminowanie go z diety. Do nadmiaru błonnika w diecie często dochodzi wtedy, gdy nagle zmieniamy dietę ze standardowej na warzywną, lub gdy stosujemy monodiety, opierające się na produktach wysokobłonnikowych. Niektóre osoby mają problem z nadmiarem błonnika dlatego, że zaczęły go przyjmować w formie osobnego preparatu. Przyjrzyjmy się bliżej najważniejszym objawom, które świadczą o tym, że w Twojej diecie może być za dużo błonnika. 1. Gazy i wzdęcia Nadmiar błonnika powoduje nagromadzenie się gazów w układzie pokarmowym, co daje z kolei wiele krępujących i nieprzyjemnych objawów. Z tego powodu, nie należy nagle zmieniać diety na wysokobłonnikową - nasz układ pokarmowy sobie z tym nie poradzi. Jeśli jesz dużo warzyw i innych produktów zawierających błonnik i Twój organizm jest do tego przyzwyczajony, problem zwykle nie występuje. Jeśli w Twojej diecie jest za mało błonnika, bo unikałeś jedzenia warzyw, musisz to zmienić, ale na pewno nie warto robić drastycznych zmian z dnia na dzień. Nie bądź nadgorliwy i nie łącz ze sobą kilku produktów błonnikowych. Każdy organizm przyzwyczaja się do konkretnego sposobu odżywiania i jeśli wprowadzisz zbyt drastyczne zmiany (jak przejście z 0 gramów błonnika do 100 gramów dziennie), na pewno poczujesz tego objawy uboczne. Staraj się wprowadzać go po trochę i z nisko skoncentrowanych źródeł, takich, jak owoce, warzywa, ziarna czy orzechy. Złym rozwiązaniem jest natomiast, przejście na dietę warzywną, dodanie do niej dużej ilości kawy z cykorii i dodatkowe stosowanie otrąb lub błonnika w formie ziaren babki płesznik i babki lancetowatej. Warto zwrócić uwagę na to, że wzdęcia są wywoływane przede wszystkim przez warzywa, które są ciężkostrawne, jak na przykład brokuły lub fasola. 2. Biegunka lub rzadkie stolce Jedzenie zbyt dużej ilości błonnika, powoduje także biegunkę. Płynne lub rzadkie stolce to oznaka, że pokarm zbyt krótko przebywał w układzie pokarmowym, co jest zwykle wywołane przez nadmiar błonnika. Staraj się jeść zbilansowane pokarmy, a unikaj takich posiłków, które zawierają przede wszystkim sam błonnik (jak otręby z mlekiem i orzechami). Jeśli połączysz białko, z węglowodanami, tłuszczem i błonnikiem w jednym posiłku, będziesz po nim dłużej najedzony. Jeśli jednak przesadzisz z ilością błonnika, posiłek nie zostanie strawiony i odpokutujesz to biegunką. Przykładem zbilansowanego posiłku jest na przykład pierś z kurczaka z sałatką i dodatkiem węglowodanowym (ziemniaki, ryż), który dostarcza wszystkich witamin i minerałów, a także odpowiednią ilość błonnika. Wybierając podobne posiłki, zapewniasz organizmowi prawidłowe odżywienie, a odpowiednia ilość błonnika, zapobiega zaparciom. Aby odpowiedzieć na pytanie, czy w Twojej diecie jest wystarczająco dużo błonnika, obserwuj swój organizm. Częste biegunki, mogą świadczyć o tym, że jest go za dużo. 3. Zaparcia Błonnik zwykle jest stosowany jako preparat, który zmniejsza objawy zaparć i pozwala unormować rytm wypróżnień. Niestety, ale błonnik także wchłania wodę i jeśli przyjmujemy go za dużo i za mało pijemy, pojawiają się poważne problemy z wypróżnieniem. Z tego powodu, błonnik nie powinien być stosowany przy silnych zaparciach, które dotykają zwykle starsze osoby - może tylko pogorszyć sytuacje. Wiele osób w krajach rozwiniętych cierpi na odwodnienie, a wtedy, błonnik na pewno nie będzie pomocny. Jeśli przyjmujesz preparaty błonnikowe, pamiętaj o popijaniu ich dużą ilością wody. Dzięki temu, unikniesz "zablokowania" układu pokarmowego. Najłatwiej podsumować to tak - odpowiednia ilość błonnika wraz z prawidłowa ilością wody w diecie, pozwala zmniejszyć zaparcia. Jeśli jest go jednak zbyt dużo, problem się pogarsza. Jeśli masz aktualnie poważny problem z zaparciami, możesz wypróbować doraźne środki, które pozwolą się go pozbyć, takie, jak senes czy kruszyna. Błonnik nie pomoże Ci doraźnie - wręcz przeciwnie, może pogorszyć sprawę. 4. Odwodnienie Jeśli pijesz ciągle tyle samo wody, ale zwiększasz ilość błonnika w diecie, Twoim problemem może stać się odwodnienie. Błonnik w naturalny sposób wiąże wodę, która nie jest dostępna dla organizmu i zostaje wydalona. Z tego powodu, Twoje organy są gorzej nawodnione. Najgorsza sytuacja jest wtedy, gdy pijesz za mało wody i przyjmujesz preparaty błonnikowe, takie, jak błonnik w proszku. Objawy odwodnienia mogą pojawić się także u osób, które piją odpowiednią ilość wody, ale są narażone na odwodnienie, bo na przykład trenują na zewnątrz w wysokiej temperaturze, i dodatkowo przyjmują błonnik. Z tego powodu, zwracaj uwagę na kolor swojego moczu - jeśli jest on żółty lub pomarańczowy, a nie słomkowy, może to oznaczać pierwsze objawy odwodnienia. Jeśli dodatkowo przyjmujesz duże ilości błonnika, zastanów się nad jego zmniejszeniem. Upewnij się także, że wraz ze zwiększeniem ilości błonnika w diecie, idzie picie większych ilości wody. 5. Zwiększenie masy ciała Zwiększając ilość błonnika w diecie, zwykle liczymy na to, że uda nam się schudnąć. Niestety, ale u wiele osób, daje on odwrotne skutki. Dietetycy często odnotowują sytuację, w której osoby jedzące dużo błonnika, objadają się w nocy. Ma to logiczne uzasadnienie - Twój organizm jest przyzwyczajony do przyjmowania określonej ilości jedzenia i jednocześnie, do jego odpowiedniej kaloryczności. Jeśli wprowadzasz drastyczne zmiany w diecie, takie, jak zastąpienie połowy normalnego posiłku za pomocą błonnika, Twój organizm czuje się oszukany. U osób, które jedzą zbyt dużo błonnika, dochodzi często do zwiększenia masy ciała, w wyniku objadania się w nocy. Mimo tego, że błonnik daje uczucie sytości, nie jest ono takie samo, jak po zjedzeniu posiłku i w naszym ciele gromadzi się coraz więcej stresu. Aby uniknąć takiego załamania, wprowadzaj do diety błonnik w bardzo małych ilościach. Zacznij od 15 gramów dziennie i następnie zwiększaj ją o 5 gramów co tydzień. Najgorszym rozwiązaniem jest natomiast przestawienie się wyłącznie na jedzenie błonnika na kilka dni. Prowadzi to do wszystkich objawów, które wymieniłem w poprzednich punktach, a co więcej, może być przyczyną efektu jojo. Jedzenie błonnika może powodować także mniej groźne, pozorne przybranie na wadze, które mija po kilku dniach. Błonnik pozostaje długo w naszym organizmie i może prowadzić do zaparcia, które powoduje chwilowy wzrost masy ciała. Staraj się unikać także takiej sytuacji i jeśli zauważysz u siebie, że tyjesz, mimo stosowania diety, przeanalizuj swoją dietę. Błonnik jest korzystny dla zdrowia. Nie należy jednak z nim przesadzać. Dowiedz się jak wpływa na ciało nadmiar błonnika może mieć negatywne konsekwencje, chociaż zasadniczo jest on dla nas zdrowy. Dowiedz się, jakie ryzyko wiąże się z jego nadmierną spożywanie błonnika służy zdrowiu. Wpływa on bezpośrednio na regulację ruchów układu trawiennego, a nawet poprawia a zdrowieBłonnik to nieulegające procesowi trawienia substancje rozpuszczalne i nierozpuszczalne. Znajdują się w produktach pochodzenia roślinnego takich jak owoce, warzywa, zboża i badania sugerują, że zapobiega on zaparciom, poprawia jakość mikrobioty jelitowej, zapobiega chorobom takim jak cukrzyca typu 2, nadciśnieniu i nowotworom. Dlatego instytucje takie jak Światowa Organizacja Zdrowia zalecają spożywanie błonnika w ilości około 25 gramów wpływa na ciało nadmiar błonnika?Chociaż składnik ten nie ulega trawieniu niesie ze sobą takie substancje jak cholesterol, pewne witaminy i minerały. Są one eliminowane wraz z błonnika może jednak powodować pewne komplikacje. Dowiedz się o nich z trawieniemNajpowszechniejszą konsekwencją nadmiaru błonnika są wzdęcia i dyskomfort w jamie brzusznej. Dzieje się tak często u osób do niego nieprzyzwyczajonych na przykład po spożyciu warzyw od ilości powstającego wówczas gazu, mogą pojawić się dolegliwości i ból. Ma to związek z nadmiarem gazów w obrębie układu trawiennego. Niektóre badania wskazują na to, że gdy dzienne spożycie przekroczy zalecane normy pojawić się mogą następujące objawy: Miękkie stolce i biegunka. Odwodnienie. Skurcze mięśni. Zahamowanie perystaltyki jelit w przypadku niedostatecznego nawodnienia. Zmienione wchłanianie pewnych minerałówNadmierne spożycie błonnika może negatywnie wpływać na odżywianie i zaburzać wchłanianie minerałów takich jak wapń, żelazo, miedź i one w skład nierozpuszczalnej części błonnika takich jak fityniany zawarte w płatkach zbożowych, związki żelaza pochodzące z soczewicy, grochu, szpinaku i bananów czy szczawiany zawarte w kalafiorze i fasoli. W efekcie zaburzony zostaje ich wchłanialności lekówBłonnik może też zmniejszyć wchłanialność leków takich jak antydepresanty, suplementy zawierające żelazo i środki na cukrzycę oraz nadczynność tarczycy np. metmorfina czy przyjmujesz któreś z nich, odczekaj 3 do 4 godzin przed spożyciem produktów z błonnikiem. Poza tym, omów z dietetykiem optymalną formę przyjmowania tego typu błonnika: jak go uniknąć?Zasadniczo, zaleca się, by błonnik w diecie zachował proporcję 3:1. Dominować powinna jego nierozpuszczalna wersja. Zawierają ją pełne zboża, fasola, groszek i większość dojrzałych takie jak marchew, dynia, cytrusy, suszone strączki, śliwki i płatki owsiane zawierają rozpuszczalny błonnik. Zaleca się więc spożywanie różnych warzyw i do spraw żywienia opracowali pewne zalecenia, których należy przestrzegać, by dostarczać sobie odpowiednich ilości błonnika. Oto niektóre z nich: 3 porcje warzyw dziennie. 2 porcje owoców dziennie. Lepiej w całości niż w postaci soku. 6 porcji produktów zbożowych dziennie – pod postacią chleba, płatków, makaronu czy ryżu. Zaleca się produkty pełnoziarniste. 4 – 5 porcji strączków tygodniowo. Nadmiar błonnika – o czym warto pamiętać?By ustrzec się przed konsekwencjami nadmiaru błonnika w diecie, warto kontrolować spożycie produktów takich jak strączki, pełne zboża oraz surowe owoce i pić odpowiednie ilości wody, by uniknąć odwodnienia. Jeśli dolegliwości nie ustępują, trzeba udać się do może Cię zainteresować ... Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 09:14 Konsultacja merytoryczna: Lek. Aleksandra Witkowska ten tekst przeczytasz w 4 minuty Zbyt wysokie stężenie potasu we krwi jest stanem niekorzystnym dla zdrowia, a w skrajnych przypadkach zagrażającym życiu. Nadmiar potasu w organizmie może być wynikiem jego nadmiernej ilości w diecie, ale też konsekwencją problemów zdrowotnych. Jak objawia się nadmiar potasu, określany też mianem hiperkaliemii? W jakich produktach znajdziemy duże ilości potasu? Yulia Furman / Shutterstock Nadmiar potasu – kiedy występuje? Ile powinniśmy spożywać potasu? Jak objawia się nadmiar potasu? W jakich produktach znajduje się dużo potasu? Jak zmniejszyć spożycie potasu? Nadmiar potasu – leczenie Nadmiar potasu skutkować może niewydolnością nerek oraz cukrzycą Potas znajduje się w suszonych warzywach, mięsie czy niektórych owocach Zbyt wysokie stężenie potasu to stan, który wymaga leczenia Sprawdź swój stan zdrowia. Wystarczy odpowiedzieć na te pytania Więcej informacji znajdziesz na stronie głównej Onet. Nadmiar potasu – kiedy występuje? Nadmiar potasu jest wydalany z organizmu przede wszystkim przez nerki. Z tego powodu problemy ze zbyt wysokim poziomem tego pierwiastka w organizmie dotyczą często osób, u których stwierdza się problemy z nerkami i upośledzenie tego procesu. Jeśli takie zaburzenia występują, hiperkaliemia może być wynikiem nadmiaru potasu w diecie, zbyt wysokiej podaży tego pierwiastka w lekach, podaży pozajelitowej (np. płyny dializacyjne) czy krwotoków do przewodu pokarmowego. Do hiperkaliemii może też prowadzić zwiększone uwalnianie potasu z komórek. Wśród problemów zdrowotnych, które mogą powodować ograniczenie wydalania potasu przez nerki, znajdują się niewydolność nerek (ostra lub przewlekła), cukrzyca czy niedoczynność kory nadnerczy. Zobacz: Dieta przy niewydolności nerek - jak powinna wyglądać? Jakie składniki zawiera? Nadmiar potasu mający postać hiperkaliemii to zaburzenie elektrolitowe, które dzieli się na kilka stadiów. Hiperkaliemia łagodna występuje przy stężeniu potasu 5,5–6,0 mEq/l i zwykle nie wywołuje żadnych niepokojących objawów. W przypadku wzrostu poziomu potasu do poziomu 6,1–7,0 mEq/l mamy do czynienia z hiperkaliemią umiarkowaną, a stadium ciężkie rozpoznaje się w przypadku stężenia potasu wynoszącego 7,1 mEq/l lub więcej. Ile powinniśmy spożywać potasu? Nadmiar potasu w organizmie może być niebezpieczny dla zdrowia, jednak nie mniej niebezpieczny jest niedobór potasu, czyli hipokaliemia. W celu utrzymania prawidłowego stężenia tego pierwiastka we krwi zdrowym osobom zaleca się minimalne dobowe spożycie potasu w dawce 40–50 mmol. W diecie osób jedzących znaczne ilości warzyw i owoców podaż potasu może sięgać nawet 200 lub 250 mmol na dobę. Za to część populacji, w tym osoby starsze, przyjmuje jedynie 25 mmol potasu w ciągu doby. Zalecany poziom dziennego spożycia potasu wynosi 4700 mg. Jak objawia się nadmiar potasu? Nie zawsze nadmiar potasu można rozpoznać na podstawie symptomów. W przypadku potasu podwyższonego w stopniu łagodnym i umiarkowanym istnieje prawdopodobieństwo, że żadne objawy nie wystąpią. Do niepokojących dolegliwości, które mogą jednak wskazywać na nadmiar potasu, należą: objawy mięśniowe – skurcze, mniejsza siła mięśniowa, zmęczenie mięśni, porażenie mięśni czy drgawki; apatia, splątanie, parestezje; objawy ze strony układu sercowo-naczyniowego, w tym bradykardia, zmiany w EKG, dodatkowe skurcze serca. Czytaj też: Siedem najgorszych produktów dla twojego serca. Czego unikać? Ze względu na to, że objawy nadmiaru potasu mogą nie wystąpić lub być trudne w identyfikacji, w skrajnych przypadkach ciężkiej hiperkaliemii może dojść do śmierci. Śmiertelność z powodu hiperglikemii sięga nawet 35–67 proc. Należy pamiętać, że u osób zdrowych rzadko dochodzi do problemów spowodowanych nadmiarem potasu. W jakich produktach znajduje się dużo potasu? Wysoki poziom potasu we krwi może być w pewnym stopniu zależny od diety. Na dietę bogatą w potas powinny zwracać uwagę szczególnie osoby, które mają problemy z nerkami lub z innych przyczyn występuje u nich ryzyko hiperkaliemii. Do produktów spożywczych o wysokiej zawartości potasu należą: mięso; ryby takie jak pstrąg, makrela, dorsz, szprot czy halibut; produkty wędzone, konserwy, przetwory rybne i mięsne; sole kuchenne o dużej zawartości potasu; świeże i suszone grzyby (poza świeżymy rydzami i maślakami); większość warzyw, w tym ziemniaki, pomidory, buraki, szpinak, rzepa, suche nasiona roślin strączkowych, bób, cukinia, kapusta czy czosnek; owoce suszone; owoce świeże takie jak banany, maliny, porzeczki, brzoskwinie, śliwki czy winogrona; otręby i płatki zbożowe; kasze; koncentraty. Czytaj też: Sól himalajska, morska czy kuchenna? Która jest najlepsza? Jak zmniejszyć spożycie potasu? W celu obniżenia potasu w codziennej diecie przede wszystkim należy świadomie układać jadłospis i zwracać uwagę na to, jakie produkty z jego wysoką zawartością lądują na naszym talerzu. Należy też w odpowiedni sposób przygotowywać posiłki. Zawartość potasu w ziemniakach oraz innych spożywanych warzywach możemy ograniczyć, krojąc je w drobne kawałki i mocząc w gorącej wodzie przez ok. 2 godziny. Po tym czasie warzywa należy dokładnie opłukać chłodną wodą, a następnie gotować w świeżej wodzie, a także wymienić ją jeszcze raz w trakcie gotowania. Na diecie ubogopotasowej można zjadać jedną porcję świeżych owoców dziennie. Na diecie ubogopotasowej zaleca się jeść więcej gotowanych warzyw, a surowe warzywa (oraz owoce) zjadać w małych ilościach. Wskazane jest też przestrzeganie zasad diety niskotłuszczowej, w tym przyrządzanie potraw w odpowiedni sposób – gotowanie, duszenie, smażenie beztłuszczowe i pieczenie w pergaminie. Na wydajniejsze wydalanie potasu z organizmu korzystnie wpływa codzienne wypijanie dużych ilości płynów, przede wszystkim wody. Jak uniknąć odwodnienia i przewodnienia? Ile wody należy pić dziennie? Nadmiar potasu – leczenie Zbyt wysokie stężenie potasu to stan, który może wymagać odpowiedniego leczenia. W celu obniżenia poziomu potasu stosuje się też leczenie farmakologiczne środkami takimi jak wodorowęglan sodu, salbutamol, albuterol czy żywice jonowymienne. Wykorzystuje się też leczenie dożylne wapniem lub glukozą z insuliną, a w razie potrzeby – szczególnie przy dużej hiperkaliemii – przeprowadza się hemodializę. Źródła Chamienia A., Gospodarka potasowa— podstawy teoretyczne i codzienna praktyka lekarska, [w:] Choroby Serca i Naczyń 2004, tom 1, nr 2, 97–107. Kuźniar-Placek J., Jaroszyński A., Hiperkalemia – jak ustrzec przed nią pacjenta? Opis przypadku, [w:] Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu, 2016, Tom 22, Nr 2, 158–160. Zaremba M. i wsp., Hiperkaliemia, [w:] Choroby Serca i Naczyń 2006, tom 3, nr 1, 36–40. potas nadmiar potasu witaminy i minerały Potas w organizmie - produkty bogate w potas i objawy niedoboru Potas znajduje się w każdej komórce ciała — bez niego nie ma życia. Niedobór potasu może skończyć się nadciśnieniem, zaś nadmiar — nawet zatrzymaniem pracy serca.... Emilia Gnybek-Ciosek Niedobór potasu - przyczyny, objawy i leczenie Niedobór potasu, czyli hipokaliemia pojawia się w wielu przypadkach. Potas ma ważny wpływ na funkcjonowanie organizmu, więc warto pamiętać o okresowych badaniach... Redakcja Medonet Magnez - właściwości, źródła, objawy niedoboru, suplementacja Magnez zaliczany jest do pierwiastków najcenniejszych dla zdrowia. Niestety wiele osób cierpi na niedobór magnezu, nie zdając sobie sprawy, jak poważne są tego... Marta Tomaszewska Cztery nietypowe objawy niedoboru żelaza. Nie wolno ich lekceważyć! Niedobór żelaza jest jednym z najbardziej popularnych deficytów substancji odżywczych na świecie i najczęściej dotyka kobiety. Niestety, choć żelazo występuje... Redakcja Medonet Biotyna – właściwości, objawy niedoboru, źródła witaminy B7 O korzystnym wpływie biotyny na stan skóry i paznokci wiemy już sporo. Ta organiczna substancja polepsza także wygląd naszych włosów. W jakich produktach... Monika Mazurek Jego niedobór wpływa na cały organizm. Oto znaki, że twoje ciało domaga się magnezu Problemy z pamięcią i koncentracją, nerwowość i skurcze w łydkach – to objawy, które wymieniamy bez wahania zapytani o niedobry magnezu. Nie zdajemy sobie sprawy... Hanna Szczygieł Produkty bogate w żelazo - dziewięć źródeł żelaza, które warto włączyć do diety Żelazo jest niezbędnym składnikiem odżywczym do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Niedobór żelaza jest bardzo niebezpieczny, dlatego należy stale uzupełniać... Adrianna Stańczyk Cynk a prawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego. Rola cynku w organizmie Mikro i makroelementy zawarte w naszym organizmie biorą udział w setkach tajemniczych procesów biochemicznych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania naszego... Redakcja Medonet Sposoby na suplementację żelaza. Źródła żelaza w diecie Częste zmęczenie, zawroty głowy, bladość skóry i osłabienie odporności to tylko niektóre skutki niedoboru żelaza. W przypadku przewlekłego niedoboru grozi nam... Zuzanna Opolska Znaki, że twój organizm domaga się potasu. Nie lekceważ! Hipokaliemia jest stanem charakteryzującym się zmniejszoną ilością poziomu potasu we krwi organizmu. Potas jest minerałem niezbędnym dla odpowiedniego... Redakcja Medonet Co to jest błonnik?To zróżnicowana i niejednorodna chemicznie grupa substancji pochodzenia roślinnego, która nie ulega trawieniu w układzie pokarmowym człowieka. Błonnik, zwany również włóknem pokarmowym, dzieli się na dwie frakcje, różniące się działaniem fizjologicznym:nierozpuszczalny w wodzie, słabych kwasach i zasadach – tę grupę stanowią przede wszystkim celuloza i lignina. Ludzki organizm nie wytwarza enzymu rozkładającego celulozę, ponadto ta forma błonnika nie jest w żaden sposób degradowana przez mikroflorę jelitową, w związku z czym przechodzi przez nasz układ pokarmowy w postaci niemal niezmienionej chemicznie. Jednocześnie dzięki chłonięciu wody ten typ błonnika powoduje zwiększenie objętości stolca, co korzystnie wpływa na perystaltykę jelit, wspomaga wydalanie i zapobiega w wodzie – do tej frakcji zalicza się pektyny, gumy, hemicelulozy oraz inne związki, które ulegają w jelitach rozkładowi do krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych, wykorzystywanych przez ludzki organizm jako źródło energii. Przyjęto, że wartość energetyczna rozpuszczalnego błonnika to 2 kcal/1 g. Związki z tej grupy są odpowiedzialne za obniżenie poziomu glukozy i cholesterolu we krwi, zmniejszenie ilości kwasów żółciowych oraz wydłużenie poczucia sytości po cholesterolu całkowitegoBadanie dostępne w całej PolsceSPRAWDŹRola błonnika w organizmieBłonnik obudza perystaltykę jelit i zapobiega zaparciom. – Błonnik nierozpuszczalny dzięki dużej zdolności wiązania wody spełnia rolę substancji balastowej – wyjaśnia dr Beata Świerczewska, internista i specjalista medycyny rodzinnej Medicover. – Wpływa na zwiększenie objętości masy kałowej, co mechanicznie pobudza ścianę jelita do pracy. W rezultacie skraca się czas przejścia stolca przez przewód pokarmowy. Właściwości te są wykorzystywane w leczeniu zaparć, a także w profilaktyce uchyłkowatości jelit, żylaków odbytu i chorób nowotworowych jelita rozkład węglowodanów i obniża poziom glukozy. Ulegające rozkładowi rozpuszczalne frakcje błonnika absorbują wodę w jelitach. – Dzięki kleistej konsystencji wiąże on przyjęte z pokarmem węglowodany i opóźnia ich rozkład do glukozy, która jest wolniej i równomierniej wchłaniana z jelita do krwi. Zapobiega to nagłym zwyżkom poziomu glukozy we krwi po posiłku – podkreśla dr Beata Świerczewska. Naturalną konsekwencją tego procesu jest zmniejszenie wydzielania insuliny i profilaktyka na cholesterolBłonnik zmniejsza stężenie cholesterolu. Rozpuszczalne składniki błonnika mają właściwości hamujące syntezę cholesterolu – blokują wchłanianie zwrotne żółci w jelitach poprzez związanie kwasów żółciowych odpowiedzialnych za wstępny proces trawienia tłuszczu. W rezultacie do krwi przenika mniejsza ilość trójglicerydów, sprzyjających chorobom trzustki i stłuszczeniu i odchudzanieWspomaga odchudzanie. Produkty wysokobłonnikowe przeważnie wymagają starannego żucia, co wydłuża czas posiłku. Nasz mózg ma wówczas szanse odpowiednio zareagować na przyjmowane pożywienie, dzięki czemu możemy trzymać nasz apetyt w ryzach. Do tego spowodowane przez rozpuszczalną frakcję błonnika opóźnienie wchłaniania składników odżywczych sprawia, że po posiłku dłużej towarzyszy nam uczucie sytości. Jednocześnie następuje ograniczenie wchłaniania tłuszczu – niektóre źródła podają, że można w ten sposób „uniknąć” dziennie od 30 do 180 kcal, co w przeliczeniu na rok przekłada się na ok. 1,5–9 kg masy probiotyczne błonnikaBłonnik stymuluje przyrost bakterii fizjologicznie bytujących w jelitach. To one odpowiadają za normalizację procesów fermentacyjnych, jakie zachodzą w układzie naturalnym środkiem detoksykującym. Spożywanie rozpuszczalnych frakcji błonnika powoduje usuwanie z organizmu toksyn i różnych zanieczyszczeń, np. metali ciężkich. Z kolei dzięki przyspieszeniu perystaltyki skraca się czas oddziaływania czynników rakotwórczych na ścianki ilości błonnika przyjmować dziennie?Aktualnie nie ma żadnych wytycznych, co do określonego zapotrzebowania na włókna pokarmowe, istnieją natomiast zalecenia dotyczące przyjmowania jego dziennej dawki. Światowa Organizacja Zdrowia podaje, że optymalną wielkością jest 20–40 g na dobę, przy czym ilość ta powinna być dostosowana do płci, wieku i stanu wysokobłonnikowa jest zalecana osobom dorosłym, które chcą utrzymać masę ciała lub są zagrożone chorobami takimi jak otyłość, miażdżyca, cukrzyca czy kamica żółciowa. Należy pamiętać o przyjmowaniu odpowiednio zwiększonej ilości płynów – picie mniej niż 2 litrów wody dziennie przy jednoczesnym dużym spożyciu błonnika może wywołać przypadku dzieci i młodzieży najważniejsze jest prawidłowe wykorzystanie składników odżywczych zawartych w pożywieniu. Z tego powodu warto kontrolować ilość włókna pokarmowego w ich diecie, ponieważ jego nadmiar (a dokładnie zbyt duża ilość kwasu fitynowego) upośledza wchłanianie się witamin i związków mineralnych, w tym wapnia, cynku i żelaza. Podobną ostrożność powinni zachować rekonwalescenci i osoby starsze, ponieważ mogą oni mieć problemy z żuciem, perystaltyką przewodu pokarmowego albo tolerancją niektórych składników przeciwwskazania do stosowania diety bogatej w błonnik to stany zapalne żołądka, trzustki, dróg żółciowych i jelit, nieżyty przewodu pokarmowego oraz choroba wrzodowa. W takich sytuacjach zawsze warto się skonsultować z lekarzem lub dietetykiem i ustalić optymalną wielkość błonnika w diecieKto nie lubi monotonii na talerzu, nie zawiedzie się w przypadku produktów zawierających błonnik. Znajdziemy go w produktach zbożowych (mąka niskiego przemiału i jej przetwory, grube kasze, niełuskany ryż, płatki i otręby), nasionach roślin strączkowych oraz w warzywach i owocach, które – jeśli to tylko możliwe – powinno się jeść razem ze do codziennej diety wprowadzać różnorodne źródła błonnika, dzięki czemu łatwo zoptymalizować jego pozytywne oddziaływanie na organizm. Od czasu do czasu zastąpmy otręby pszenne kaszą, a pieczywo razowe – zapiekanką na bazie brązowego ryżu. W sezonie wiosenno-letnim sięgajmy po świeże warzywa i owoce. Zimą można je zastąpić przetworami lub produktami suszonymi. Trzeba przy tym pamiętać, że np. w rodzynkach jest o wiele więcej cukru niż w analogicznej objętościowo ilości winogron, a klarowane soki zawierają znacznie mniej błonnika niż soki nieklarowane i wzbogacane błonnikiemObecnie, dzięki rozwojowi technologii żywności, bez trudu uzyskuje się syntetyczne nieprzyswajalne węglowodany, pełniące tę samą rolę, co błonnik pochodzenia naturalnego. – Od związków roślinnych różnią się one składem, nie są także w 100% rozpoznawane przez ludzki organizm. Zdarza się, że suplementy błonnika zawierają różne substancje z grupy spulchniających, żelujących czy emulgatorów. Ich zawartość sprzyja częstszemu występowaniu alergii na tego typu preparaty – zauważa dr Beata Świerczewska i dodaje: – Ze względu na większą koncentrację istnieje również wyższe ryzyko przedawkowania takiego preparatu i wywołania działań do nich zaliczyć nadmierne mechaniczne podrażnienie jelit, ponadnormatywne zahamowanie wchłaniania tłuszczy, obniżenie przyswajania witamin z grup A, D, E i K. Sięgając po produkty spożywcze opatrzone napisem „Zawiera dużą dawkę błonnika”, „Produkt wysokobłonnikowy” lub „Z dodatkiem błonnika”, warto dokładnie przeczytać skład i nie przekraczać dziennej zalecanej hamuje LDLLipoproteiny o niskiej gęstości (LDL) to związek odpowiedzialny za transport cholesterolu z wątroby do innych narządów. W znamienitej większości jest on produkowany w wątrobie, tylko w niewielkiej ilości pochodzi z pokarmu.– Niekorzystne działanie LDL wynika ze zdolności do odkładania cholesterolu w ścianach tętnic – wyjaśnia dr Beata Świerczewska – co skutkuje powstawaniem zmian miażdżycowych, a wtórnie wywołuje choroby układu krążenia, takie jak nadciśnienie tętnicze lub choroba niedokrwienna serca albo ośrodkowego układu ich rezultacie może dojść do zawału serca lub udaru mózgu. Jak dodaje specjalista – zahamowanie zwrotnego wchłaniania żółci w jelicie przez związanie jej z błonnikiem rozpuszczalnym prowadzi do obniżenia zwrotnego wchłaniania frakcji LDL, a tym samym do obniżenia jego poziomu w frakcja błonnika działa więc prewencyjnie przy miażdżycy naczyń błonnika pokarmowego w 100 g produktuOtręby pszenne - 42,4 gPłatki pszenne - 10,1 gPłatki kukurydziane - 7,6 gPłatki owsiane - 6,9 gRyż brązowy - 8,7 gRyż biały -2,5 gKasza gryczana - 5,9 gChleb żytni pełnoziarnisty - 6,1 gBułki pszenne - 2 gSeler - 4,9 gFasola szparagowa - 3,9 gMarchew - 3,6 gKapusta biała -2,5 gKalafior - 2,4 gZiemniaki - 1,5 gMigdały - 12,1 gOrzechy laskowe - 8,9 gSłonecznik (nasiona) - 6,9 gPorzeczki czarne - 7,9 gŚliwki suszone- 9,4 gŚliwki świeże - 1,6 gJeżyny - 7,3 gMaliny - 6,7 gJabłko - 2 gPomarańcza -1,9 g Błonnik jest ważny dla zdrowia organizmu – to fakt. Powinno się go dostarczać z pożywieniem i pilnować dziennego zapotrzebowania. Jak dużo go przyjmować? Jak rozpoznać jego niedobór albo nadmiar? Błonnik to bardzo ważny składnik pożywienia, który wspomaga trawienie i perystaltykę jelit. Może też zmniejszać ryzyko zachorowania na cukrzycę, choroby serca czy niektóre rodzaje raka. Ile błonnika dziennie należy spożywać, aby przyniosło to korzyści dla zdrowia? Podpowiadamy. Co to jest błonnik? Błonnik to rodzaj węglowodanów, których organizm nie jest w stanie strawić. Chociaż większość jest rozkładana na cząsteczki cukru, błonnika to nie dotyczy i przechodzi przez organizm w postaci niestrawionej. Nie wchłania się, zatem nie dostarcza energii. Dzięki regulacji wykorzystywania węglowodanów przez organizm, pomaga kontrolować głód i poziom cukru we krwi. Zaletą błonnika jest to, że pożywienie bogate w błonnik ma dużą objętość i wywołuje uczucie sytości. Ile błonnik ma kalorii? Otóż 25 gramów dostarcza 100 kcal. Znajdziesz go najwięcej w produktach zbożowych, owocach, warzywach i roślinach strączkowych jak fasola i groch. Rola błonnika w organizmie Chociaż człowiek nie trawi błonnika, nie mógłby bez niego przetrwać. Ważną rolą wielu jego rodzajów jest zdolność do działania jako prebiotyki – substancje zmieniające rodzaje i czynności bakterii lub mikroflory żyjących w jelicie. W skrócie: jest on główną pożywką dla tzw. dobrych bakterii, które zasiedlają ludzki układ pokarmowy. Błonnik dzielimy na: błonnik rozpuszczalny w wodzie, który rozkłada się długo i spowalnia przedostawanie się innych składników jak glukoza do krwi; może pomóc obniżyć poziom glukozy i cholesterolu we krwi;błonnik nierozpuszczalny, który nie ulega rozkładowi; pomaga w przemieszczaniu się pokarmu przez układ trawienny, co wspomaga regularność wypróżnień i zapobiega zaparciom. Współczesne badania dowodzą, że spożywanie błonnika może zmniejszać stan zapalny i zwiększa odporność organizmu. Ponadto dostarczanie tego węglowodanu z dietą ma związek ze zmniejszoną zachorowalnością na cukrzycę typu 2, choroby serca, a nawet niektóre rodzaje nowotworu, w tym jelita grubego i okrężnicy. Udowodniono, że w krajach o tradycyjnej diecie bogatej w błonnik choroby takie jak rak jelita, cukrzyca i choroba wieńcowa są znacznie rzadsze niż w krajach zachodnich. Błonnik w diecie jest tak samo ważny, jak witaminy. Dzienne zapotrzebowanie na błonnik Światowa Organizacja Zdrowia rekomenduje, aby dzienne spożycie błonnika pokarmowego wynosiło od 20 do 40 g na dobę. Polski Instytut Żywności i Żywienia wskazuje, że dzienna dawka błonnika to 25 gramów dla osoby dorosłej (od 18. do 65. roku życia). To, ile powinno się jeść błonnika dziennie, może zależeć też od innych czynników lub wskazań medycznych. Niektóre źródła wskazują, że kobiety powinny dziennie przyjmować 25 g, a mężczyźni – nawet 35 g. Ponadto przy diecie kardioprotekcyjnej spożywa się od 30 do 45 g, z czego 17 g to błonnik rozpuszczalny, jednak odbywa się to na wyraźne wskazanie lekarza. Osoby aktywne fizycznie powinny dostarczać do organizmu zwłaszcza rozpuszczalny błonnik, który wspomaga produkcję krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych wykorzystywanych przez kosmki jelitowe jako źródło energii. To z kolei wpływa na zwiększenie powierzchni wchłaniania składników odżywczych. Ograniczyć powinny natomiast błonnik nierozpuszczalny, który może hamować wchłanianie mikroelementów (są potrzebne do regeneracji). Ten rodzaj błonnika zwiększa również ryzyko wystąpienia przykrych dolegliwości jak wzdęcia, gazy, a nawet biegunki i/lub gromadzenie się wody, co doprowadza do tego, że mięśnie stają się mniej odżywione i obniża to zdolności wysiłkowe. >> Poczytaj więcej o tym, dlaczego warto zadbać o odpowiednią ilość błonnika w diecie: Dieta bogata w błonnik Zdecydowanie należy pilnować dziennej dawki błonnika, ponieważ jego nadmiar może zaburzyć prawidłowe wchłanianie składników odżywczych ze spożywanych pokarmów oraz powodować zaparcia. Natomiast niedobór błonnika może powodować zaparcia i problemy z wypróżnianiem. Najlepszym sposobem na utrzymanie właściwego spożycia węglowodanu jest urozmaicona dieta. Dzięki niej nie tylko zapewnisz odpowiednią podaż tego włókna roślinnego, ale też dostarczysz organizmowi ważnych witamin i składników odżywczych. Dobrym sposobem na zbilansowany posiłek bogaty w błonnik są wysokobiałkowe dania wegetariańskie. Niedobór błonnika w diecie Niedobór błonnika może przełożyć się na dolegliwości ze strony układu trawiennego. W pierwszej kolejności brak błonnika lub jego niedobór w diecie może objawiać się zaparciami i/lub problemami z wypróżnianiem. Ma to swoje dalsze konsekwencje, ponieważ dieta uboga w ten węglowodan może zwiększyć ryzyko miażdżycy i nowotworu jelita grubego. Jeśli cierpisz na regularne zaparcia, pierwszy ratunkiem jest przyjrzenie się swojej diecie. Może okazać się, że winowajcą jest błonnik, a właściwie jego brak. Zadbaj o to, aby w diecie pojawiały się produkty bogate w ten składnik. Pamiętaj przy tym, by pić dużo wody. Aby zwiększyć ilość błonnika w diecie, powinieneś stopniowo go wprowadzać i zwiększać jego porcje. Wskazówki, jak wprowadzić błonnik do diety: Jedz całe i surowe owoce, zamiast wypijać soki biały ryż, chleb i makaron brązowym ryżem i produktami śniadanie wybierz płatki zbożowe, których pierwszym składnikiem jest pełne przekąski jedz surowe warzywa lub orzechy i nasiona zamiast chipsów, krakersów czy mięso fasolą lub roślinami strączkowymi dwa do trzech razy w tygodniu, np. w postaci zup czy też alternatywy dla kotletów mięsnych. Już samo zadbanie z dnia na dzień o urozmaiconą dietę bogatą w błonnik może przynieść korzyści toaletowe. Doraźnie możesz się wspomóc też domowymi sposobami na zaparcia, ale bez zmian w diecie problem może nawracać. Nadmiar błonnika w pożywieniu W literaturze medycznej znajdziesz zdecydowanie więcej publikacji na temat konsekwencji, jakie przynosi nadmierne spożycie błonnika, mimo że dietetycy alarmują, że w diecie Polaków jest go zdecydowanie za mało. Wiąże się to z tym, że może dać więcej przykrych objawów ze strony układu pokarmowego. Nadmiar błonnika może wywołać wzdęcia, zaparcia lub biegunkę czy bóle brzucha. Dochodzi do tego uczucie pełności, skurcze żołądka, mdłości, w rzadkich przypadkach – niedrożność jelit. Co więcej, może zmniejszyć wchłanialność kluczowych składników odżywczych jak tłuszcze i białka. To może doprowadzić do pogorszenia się kondycji fizycznej i psychicznej lub doprowadzić do utraty masy ciała. Nieprzyjemne skutki uboczne nadmiernej ilości błonnika mogą wystąpić, gdy spożyjesz już ponad 70 g dziennie, niektóre osoby mogą źle się czuć już po 40 g. Jak sobie poradzić ze skutkami nadmiaru błonnika? Możesz złagodzić ten dyskomfort, zwiększając spożycie płynów, ćwicząc i wprowadzając zmiany w diecie. Suplementacja błonnika – czy warto? Dieta bogata w błonnik jest niezbędna dla utrzymania zdrowego układu pokarmowego. Wiąże się to również z niższym ciśnieniem krwi i zmniejszonym ryzykiem problemów z sercem, cukrzycą i otyłością. Dlatego też sporo osób decyduje się na suplementację. Pytanie, czy jest to konieczne. Najlepszym źródłem błonnika są produkty występujące naturalnie, stąd tak dużo mówi się o jedzeniu surowych warzyw i owoców czy też wybieraniu żywności jak najmniej przetworzonej i z pełnego ziarna. W niektórych produktach możesz spotkać się z dodatkiem błonnika w postaci korzenia cykorii i inuliny, dotyczy to nawet zwykłej kawy rozpuszczalnej z cykorią. Suplementy z błonnikiem nie są cudownymi tabletkami na odchudzanie. Wciąż w internecie można spotkać się z opiniami, aby przy diecie sięgać po błonnik w pastylkach, bo zapewnia uczucie sytości, przez to je się mniej, co pomaga w procesie redukcji. Jest to prawda, jednak jest tu pewne zagrożenie – możliwość przekroczenia rekomendowanej dawki, a także pomijanie jego naturalnych źródeł. Nie wspominając, że poleganie tylko na tabletkach nie sprzyja wypracowaniu zdrowych nawyków żywieniowych. Proszki i pigułki z błonnikiem przeznaczone są dla osób dorosłych, które z jakichś względów nie są w stanie dostarczyć tyle błonnika, ile potrzebują, wraz z pożywieniem. Tak na przykład Fiber Complex BioTechUSA, suplement wspomagający utrzymanie wagi, zawiera inulinę, czyli błonnik rozpuszczalny, i chrom – oba te składniki pomagają uzupełnić niedobory błonnika w codziennej diecie. W dziennej dawce znajdziesz aż 2,7 g błonnika pokarmowego, 19 mcg chromu i tylko 25 kcal. Suplementacja błonnika nie jest zalecana osobom cierpiącym na wrzody żołądka, ze stanami zapalnymi trzustki, wątroby i jelit, a także kobietom w ciąży.

nadmiar błonnika w diecie objawy